De Waarheidsvriend cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van De Waarheidsvriend te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van De Waarheidsvriend.

Bekijk het origineel

Bij zonsondergang in Zwitserland.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Bij zonsondergang in Zwitserland.

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

't Is een prachtige Zondagavond, 6 uur. Uit het venster zie ik — schrijft ds. A. G. Barkey Wolf in „Timotheüs" — op het Meer van Geneve, dat met een melkwitten nevelsluier bedekt is. Vaak teekent het schaduwbeeld van de bergen zich af in 't water, dat roerloos stil ligt in den nabijen avond. „Stil, zwijg stil, op zilveren voeten schrijdt de stilte door den nacht". De voeten van de bergen, aan den overkant van het meer, verdwijnen in den nevel, maar hooger op steken ze er boven uit en worden steeds duidelijker zichtbaar, totdat, heel hoog, hun kruinen zich afteekenen tegen den bleeken avondhemel.

Op de „Dents du Midi" ligt nog een restje avondgloed. Nog enkele seconden en de laatste herinnering aan de zon zal voor vandaag verdwenen zijn. De lucht is helder en voorspelt een klaren nacht.

Dit is het uur, wanneer weemoed zich het meest van ons hart kan meester maken. Waak daarom dubbel, in dit uur. Het is, alsof met het wegtrekken van den dag ook nog iets anders weggetrokken wordt uit ons hart : onze moed, onze weerstand, en alsof een cosmisch levensgvoel ons hart tè sterk verbindt met al het geschapene om, ons heen. Ik ben niet de eenige, die dat gevoel heb ; maar ik belijd te behooren tot hen, die, tegen het uur van zonsondergang, te strijden hebben den goeden strijd des geloofs, opdat zij hooger dan de bergen, hooger dan de dalende zon, leeren zien naar u, o God, Die ons nooit verlaat, al schijnt geen zon en al licht geen maan. Maak ons toch losser, o God. van al hetgeen onmiddellijk voorhanden is, om U, U Zelf, als meer werkelijk te kennen dan alles wat ons omringt en zoo in U te bezitten een blijvende Vreugdebron ; en in staat te zijn te zeggen : „Het zonlicht moge nederdalen, maar Gij, mijn Licht, begeeft mij niet".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 mei 1940

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's

Bij zonsondergang in Zwitserland.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 mei 1940

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's