WAT ZOEKT GIJ BIJ JEZUS?

Hier wordt ons verteld van iemand, die tot Jezus kwam met de woorden: „Heere, ik zal U volgen, waar Gij ook heengaat". Nu kwam het wel meer voor, dat mensen tot Jezus kwamen om Hem te volgen. In de eerste tijd van Zijn optreden op aarde, had Jezus nog vele volgelingen. Maar dat deze man tot Jezus kwam en zijn verlangen uitte om Jezus te volgen, dat was toch wel merkwaardig. Mattheüs vertelt ons, dat deze man een schriftgeleerde was. Schriftgeleerden waren doorgaans mensen, die nogal met zichzelf en met hun eigen godsdienst ingenomen waren. Zij waren bedreven in de wet en in de profeten. Zij hadden de Schriften bestudeerd en lieten zich daarop niet weinig voorstaan. Zij ahtten zich verre boven het volk des lands, „de schare die de wet niet kende". Zij kenden de wet, en zij leefden naar de wet. Tenminste, daar hadden zij het een heel eind in gebracht. Het stond dus wel goed met hen. Als er soms bij hen nog, iets aan ontbrak, dan vulde Gods genade dat wel aan, zo redeneerden zij. Zij hadden in ieder geval hun best gedaan en nu zou de Heere verder wel zorgen. Het spreekt vanzelf, dat deze schriftgeleerden niets hebben moesten van Jezus van Nazaretlh, die gekomen was om zondaren zalig te maken. Wij vinden telkens schriftgeleerden in twist met Jezus en in vijandschap tegenover Hem staan.

Maar hier is nu een schriftgeleerde, die tot Jezus kwam en Hem onvoorwaardelijk wilde volgen: „Heere, ik zal U volgen, waar Gij ook heengaat". Deze schriftgeleerde had niet genoeg meer aan zijn eigen godsdienst. Hij was niet zeker meer van zijn zaak. Hij had geen rust en geen vrede meer met zichzelf. En nu gaat hij naar Jezus! "Dat is een hele stap voor hem geweest.

Daar moeten wij niet licht over denken. Wat zouden zijn vrienden, zijn mede schriftgeleerden wel zeggen, dat hij naar die verachte Jezus van Nazareth ging! Dat kostte hem hun vriendschap en dat bezorgde hem vast hun haat en spot! En wat is een mens daar toch gevoelig voor! Maar hij acht dat alles niet meer, hij is over al zijn bezwaren heengestapt, de onrust van zijn hart dreef hem voort en deed hem rust zoeken bij Jezus.vr

Lijken wij daarin wel op deze schriftgeleerde? Hebben we geen rust meer in onszelf en in onze eigenwillige godsdienst, en zijn we rust gaan zoeken bij de Heere Jezus? Wat lijken we van nature op de meeste schriftgeleerden, die met zichzelf tevreden zijn en zichzelf wel helpen kunnen. We hebben genoeg in onszelf, en we kennen geen onrust, geen dodelijke onrust, die ons uitdrijft naar Jezus. Een mens moet er z'n best voor doen, hij moet erom bidden en vragen, dat kan hij nooit genoeg doen. En voor de rest, wat kan hij al meer doen? Dan moet hij het maar afwachten en hopen, want God Iaat geen bidder staan.

Neen, God laat geen bidder staan. Maar durven we dat bidden noemen, dat vormelijke, plichtmatige agen, zonder verootmoediging, zonder verbrijzeling, zonder nood? Pas op, dat we ons huis niet op een zandgrond bouwen. Het kan dan nog zo mooi en nog zo degelijk lijken. Als straks de plasregens komen en de stormwinden, dan wordt het weggespoeld. Men kent en vindt z'n standplaats zelfs niet meer. Weet u wat nodig is? Dat hier onze zekerheden ons ontvallen! Dat hier onze bouwwerken weggespoeld worden! Wat blijft ervan over, als Gods oordeel erover gaat! Wij hebben met God te doen, lezers, laten we het onszelf niet makkelijk maken en onszelf niet bedriegen. Maar dat we ons stellen onder de tucht van Gods Woord en Wet.

Dan kon onze rust wel eens wijken. Dan kon het met onze rust wel eens uit zijn. En dan konden we wel eens elders de rust gaan zoeken, bij de Heere Jezus. Maar wees voorzichtig, verwacht geen vleselijke rust van Hem, zoek geen wereldse rust bij Hem! In sommige opzichten is deze schriftgeleerde, die tot Jezus kwam een beschamend voorbeeld.

Hij gaat met zijn onrust naar Jezus. Hij wil Jezus volgen, en daaraan verbindt hij geen enkele voorwaarde. Overal wil hij Hem volgen, waar Hij ook heengaat.

Dat lijkt alles heel mooi. En toch blijkt uit het antwoord, dat de Heere Jezus hem geeft, dat we nog niet met een rechte volgeling te doen hebben. De Heere aanvaardt hem niet voetstoots. Hij stuurt hem ook niet weg, maar Hij laat hem voelen, wat het volgen van Jezus betekent. Hij wijst hem erop, wat hem te wachten staat: „De vossen hebben holen en de vogelen des hemels nesten, maar de Zoon des mensen heeft niet, waar Hij het hoofd nederlegge".

De Heere ziet het hart aan. Hij kent ook het hart van deze schriftgeleerde. Hij weet, dat deze man een lichtvaardig besluit genomen heeft. In zichzelf heeft hij geen rust meer, en nu verwacht hij van Jezus rust. . . maar een rust in de wereld. Hij verwacht een gemakkelijk leven bij Jezus. Het lokt hem aan, om, bevrijd van allerlei zorgen, tot de kring van Jezus' volgelingen te behoren. Maar hij weet niet, wat dat betekent. Hij bouwt een toren, zonder eerst de kosten berekend te hebben. Geen rust in de wereld en naar het vlees is er bij Jezus geen rust te wachten, maar een leven vol onrust en ontbering en verdrukking; . De vossen mogen dan al door de mensen opgejaagd worden, zij hebben althans nog holen, waar zij schuilen kunnen en de vogelen des hemels hebben nesten, waar zij rusten kunnen, maar de Zoon des mensen, heeft niet, waar Hij het hoofd nederlegge. Wat een tegenstelling! Wat een vernedering! De Zoon des mensen, de Heere des hemels en der aarde, de Schepper en koning van alle einden der aarde, heeft niets, waar Hij het moede hoofd op nederlegge.

Geen plekje gronds kan Hij het Zijne noemen. Zo diep heeft Hij zich willen vernederen. In de grootste armoede is Hij ingegaan. Voor Hem was er geen plaats op aarde. Geen rust heeft Hij hier gekend. Weet, wat ge doet, schriftgeleerde! Een gemakkelijk leven zult gij bij Jezus niet hebben, rust naar de wereld zult gij bij Hem niet vinden. Weet wat ge doet, o mens, die het bij uzelf niet vinden kunt en met veel dingen teleurgesteld zijt, en nu Jezus zoekt te volgen. Wat zoekt ge bij Jezus? Soms vergoeding voor uw teleurgestelde verwachting naar de wereld? Aanzien bij de mensen, veiligheid, geluk, rust op de wereld? Zoek eens eerlijk een antwoord te geven op deze vraag, biddend om het ontdekkend licht van Gods Geest. „De vossen hebben holen, en de vogelen des hemels nesten, maar de Zoon des mensen heeft niet, waar Hij het hoofd nederlegge!"

Wie heeft nu zulk een Jezus nodig?

Die mens, die diep heeft ler^en bukken; die te weten gekomen is, dat er voor hem geen plaats is, in de hemel niet, en op de aarde niet, geen plek om op te rusten. Die 't al verbeurd en verzondigd heeft, die een rechteloze geworden is, en als een rechteloze heeft leren pleiten op genade. Voor hem wordt Jezus dierbaar. Dien is het om Jezus te doen, die zich zo diep vernederd heeft, dat Hij niets had om op te rusten, die aan het kruis van de aarde werd uitgestoten en door de hemel teruggestoten, die een uitgeworpene geworden is, en alzo het oordeel en het gericht gedragen heeft voor al degenen, die zichzelf als uitgeworpenen leren kennen. Dien is het om Jezus te doen, en die kan niet een rusten, voordat hij bij Jezus rust gevonden heeft, in Zijn volkomen offer. En betekent dat dan strijd op de wereld, onrust en ongemak voor het vlees, vijandschap van de mensen, hij wil toch niet terug. Want Jezus is hem alles. En het lijden dezes tegenwoordigen tijds is niet te waarderen tegen de heerlijkheid, die geopenbaard zal worden. Wat deze heerlijkheid zal zijn? Zij zullen Hem zien gelijk Hij is.

(Oudewater)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen