Pastor van pastors

Bij het lezen van de brieven krijgen we de indruk dat de tegenstanders deze situatie – het feit dat Paulus en Silas opnieuw het werk af moesten breken – hebben aangegrepen om Paulus en de zijnen zwart te maken. In de trend van: moet je kijken wat deze nieuwlichter doet, zodra het een beetje moeilijk wordt. Hij laat jullie gewoon los. Wat doen zulke woorden op den duur met de gemeente, terwijl de apostel volledig uit beeld is geraakt? Zit er niet een kern van waarheid in?

In de verdediging

‘Want u weet zelf, broeders...,’ zo vervolgt dan hoofdstuk 2. Meestal is het niet zo sterk wanneer iemand in de verdediging schiet. Paulus grijpt in ieder geval de situatie aan om nogmaals te benadrukken onder welke heftige omstandigheden de gemeente in korte tijd ontstond.

Hij grijpt hierbij ook God aan, Die onze harten beproeft. Hij mag meekijken van Paulus. Ook of Paulus zijn eigen belang heeft gezocht. Integendeel. Hij gebruikt nu een aantal heel intieme voorbeelden, waarbij vooral het onvoorwaardelijke en het gevende opvalt. Hij vergelijkt zichzelf met een voedster (1 Thess. 2:7) die vriendelijk haar kinderen koestert. Even verderop met een ‘vader die zijn kinderen opwekt en aanmoedigt’ (2:11).

Paulus heeft gearbeid ten koste van zichzelf. Letterlijk. In hoofdstuk 2 vers 9 lezen wij over iemand die zich inspande en moeite deed, zelfs dag en nacht werkte om niemand tot last te zijn en zo het Evangelie van God predikte. We stellen ons voor: Paulus de tentenmaker, die geen moment stil zat, wiens handen nooit rustten. Ondertussen sprak zijn mond voortdurend over God, over Jezus. Hij kwam geen oren en ogen tekort, maar gebruikte handen, voeten, ogen, oren en mond in dienst van Jezus Christus. Eigenbelang? Het blijkt bij nader inzien eerder sterke retoriek dan een zelfverdediging.

De gelovigen in Thessalonica hebben te maken met onterechte verdenkingen en worden zo tegengewerkt. Deze tegenwerking lijkt het sterkst te zijn vanuit de Joodse gemeenschap, wat het extra schrijnend maakt. Paulus refereert eraan dat ook andere christelijke gemeenten in Judea deze tegenstand hebben ervaren van de Joden. Vlijmscherp wordt de apostel tegenover zijn eigen volksgenoten, waar het aankomt op de tegenstand tegen het Evangelie. ‘Zij maken (de maat van) hun zonden vol. En de toorn is over hen gekomen tot het einde.’ Dit zijn woorden die wij vandaag met de nodige moeite lezen, vanwege onze eigen ambivalente houding in het verleden tegenover het Joodse volk. Maar hier is een Jood aan het woord in dienst van de hun beloofde Verlosser. Het weerstaan van het heil kan niet zonder ernstige gevolgen blijven.

Liefde als bewijs

Dat Paulus niet uit eigenbelang de stad verlaten heeft, wordt gaandeweg in de brief alleen maar sterker gevoeld. Ook nu Timotheüs is teruggekomen met goede berichten over de gemeente – ‘Er is daar geloof en liefde’ –, is hij niet gerustgesteld. Het verlangen wordt almaar intenser. Uit het oog (zicht) is niet uit het hart (2:17). Paulus doet er alles aan om terug te komen. Maar dat lukt niet. Hij benoemt dat als het werk van satan.

In die tegenspoed helpt het om te denken aan de dag van de komst van onze Heere Jezus Christus. Dan zal de gemeente van Christus uit Thessalonica Paulus’ blijdschap en kroon zijn, zijn heerlijkheid. Ja, Paulus spreekt hier in meervoud: ‘onze’, zoals ook de brief meervoudige afzenders heeft. Want het gaat niet om Paulus. Het gaat om de dienst aan Jezus Christus, Die hun werk heeft willen bekronen.

Stel je je deze man voor op zijn tweede zendingsreis. Wat fijn dat anderen hem vergezelden. Maar in Athene, de hoofdstad van Griekenland, aangekomen, kiezen ze er toch voor om Timotheüs (met Silvanus?) naar Thessalonica te laten gaan. Paulus blijft noodgedwongen alleen achter en moet wachten op een bericht. In Athene, een grote stad waar slechts na grote inspanning enkelen tot geloof zijn gekomen. Ondertussen reist Paulus naar Korinthe.

Verdrukking verbindt

Je proeft in deze hoofstukken de opluchting wanneer blijkt dat de liefde en het verlangen wederzijds is. Timotheüs komt bij Paulus terug wanneer deze in Korinthe verblijft. Timotheüs brengt de bevestiging over dat de gemeente net zozeer naar Paulus verlangt als hij naar hen. Een goed bericht uit een ver land is net zo heerlijk als koel water voor een dorstig mens. De verdachtmakingen hebben het verlangen niet aan het wankelen gebracht, maar eerder versterkt: konden we elkaar maar weer zien.

Opvallend is het gebruik van de woorden ‘blijdschap’ en ‘verdrukking’. Woorden die slechts bij elkaar komen in het Koninkrijk van God. Maar dan wel in de geleefde werkelijkheid van deze wereld. Paulus lijdt verdrukkingen. De gemeente te Thessalonica lijdt verdrukkingen. Op de achtergrond ook de gemeenten in Judea. Verdrukking is onze bestemming (1 Thess.3:3,4). Verdrukking verbindt Paulus aan Gods rechtvaardigheid (2 Thess.1:5). Je bent niet zomaar geschikt om verdrukt te worden. Dat te weten van elkaar en te weten van elkaars liefde, gebed, dankzegging bij God, te midden van verdrukkingen, verbindt en geeft de kracht om uit te houden.

Niet lang meer

Opvallend hierbij is welke rol de wederkomst van Christus speelt. Het verwachten van Zijn nabije komst helpt om de verdrukking vol te houden. Het duurt niet lang meer. Ook proef je dat er sprake zal zijn van herkenning in het Koninkrijk van God. Dat heeft dan niet te maken met relaties die op aarde tot een pijnlijk einde komen bij de dood. Het heeft te maken met relaties die op aarde tijdelijk onderbroken worden, maar in het Koninkrijk van God eenmaal weer ten volle zichtbaar zullen worden bij de komst van onze Heere Jezus Christus.

Alles is op die dag gericht. Je proeft in deze hoofdstukken al wat hierna verder wordt uitgewerkt. Paulus en zijn medewerkers waren ‘heilig, rechtvaardig en onberispelijk’ geweest in de nabijheid van de Thessalonicenzen (2:10). Hier werkt hij ook naartoe bij de gemeente. Hoewel er al veel goeds is, wil hij volmaken ‘wat aan uw geloof ontbreekt’ (3:10). Daarbij ‘dat zij overvloedig gemaakt worden in de liefde tot elkaar en tot allen’ door de Heere (3:12) en dat zij straks ‘onberispelijk zullen zijn in heiliging voor het aangezicht van onze God en Vader’ bij de komst van onze Heere Jezus Christus (3:13). Je proeft hier de overgang naar belangrijke thema’s, waarmee Paulus zijn brief niet wilde beginnen. Eerst heeft hij over en weer de liefde en het verlangen bevestigd.

Voorbeeld

Pastor Paulus geeft inzage in zijn eigen hart en leven met het doel ook een voorbeeld te zijn voor de werkers in dienst van Jezus Christus, Die niet kwam om gediend te worden, maar om te dienen. Hij laat ook zien dat gemeenten stichten voor Jezus geen doel op zichzelf is. Gemeenten moeten opgebouwd worden in het allerheiligst geloof en in een meest heilige levenswandel. Men moet doorwerken en tegelijkertijd Zijn komst verwachten. Een appelboom planten dus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen