Een teken aan de wand

‘Ons leven heeft gewicht, want het wordt door God gericht.’ Deze zin van prof. G.G. de Kruijf drukt uit dat God ons leven zo serieus neemt dat Hij het op een dag zal oordelen. Nemen wij Gods oordeel ook zó serieus dat dit gewicht de doorslag geeft in onze handel en wandel?

Onderkoning Belsazar lijkt het allemaal wel te geloven. Hij neemt de troon in Babel waar namens vader Nabonidus. We weten uit Babylonische geschriften dat in deze nacht de stad wordt ingenomen, en Belsazar gedood zal worden.

Heilige grenzen

Toch tuigt deze koning pils een feest op, want een dag niet gelachen... De glazen klinken. De vrouwen dansen. De alcohol vloeit. Wat een lichtzinnige koning. Dit feest is echter niet zomaar een drinkgelag. Het is een offerfeest gewijd aan de Babylonische beschermgod Marduk, als een laatste wanhoopsdaad van vertrouwen op deze god. Wellicht wordt hij wakker en schiet hij te hulp. Hij heeft Babylon groot gemaakt. Het tempelgerei van Israëls God moet ook nog op de proppen komen, als teken dat ook Israëls God het moet afleggen tegen Marduk. De bekers van het plengoffer worden gevuld met wijn en er wordt geproost op Babylons goden. Belsazar banjert over alle heilige grenzen heen.

Te licht

Nu is Góds maatbeker vol en Zijn geduld op. Ineens verstomt de feestzaal. Plots begint een hand tegenover de kandelaar op de witgepleisterde wand te schrijven. Met klapperende knieën van schrik trommelt de koning uiteindelijk Daniël op. Hij geeft uitleg: Koning, er staat geschreven: mene, mene, tekel, ufarsin. Het gaat over gewichten in de weegschaal. Mene is van mina, een gewicht van ongeveer vijfhonderd gram. Tekel is van sjekkel, ongeveer tien gram. Upharsin is van peres en betekent halveren/ verdelen. U bent gewogen in de weegschaal van Israëls God, maar te licht bevonden. Uw rijk zal verdeeld worden en u zult vallen in de handen van de Meden en Perzen.

Waarom is Belsazar te licht bevonden? Daniël legt namens God de vinger op de zere plek: ‘U hebt Israëls God, in Wiens hand uw adem is, en aan Wie al uw paden toebehoren, niet verheerlijkt.’ Verheerlijken is kabood in het Hebreeuws. Dat betekent zoiets als ‘gewicht’. Zo bekeken is Belsazars leven zo licht als een veer. In die nacht sterft Belsazar.

Deze feestende koning staat misschien mijlenver van ons ‘brave kerkganger’ af. Maar de vraag waar het hier om draait, geldt ons allemaal. Het is de vraag hoe gewichtig mijn leven voor God is. Wat gebeurt er als God mijn leven in Zijn weegschaal legt? Is er dan genoeg ‘heerlijkheid van God’ in mijn leven, waardoor Hij zal zeggen: ‘gewogen, gewogen, zwaar genoeg bevonden’. Dat zijn inderdaad zware vragen, maar laten we die van tijd tot tijd wel eerlijk blijven stellen in ons leven en in onze prediking. Anders wordt het Evangelie oppervlakkig en verliest het haar volle gewicht.

Gods vinger

Maar hóe krijgt ons leven dan wel gewicht voor God? Het begint met het toelaten van Gods vinger, die eeuwen eerder de Tien Woorden in stenen tafelen graveerde. Mag Hij op gezette tijden in ons leven deze vinger op de zere plek leggen? Zijn vinger van het eerste gebod in mijn agenda, waarin alles naar mezelf toebuigt. Zijn vinger van het zevende gebod als ik naar die ander kijk. Zijn vinger van het achtste gebod in mijn workaholicbestaan. Zijn vinger op onze gespleten tong in het licht van het derde gebod. Als we Gods vinger van Horeb echt gaan toelaten in ons leven, komt er een hunkering naar die andere vier Aramese woorden: Eli, Eli, lama sabachtani? Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten? Het rolt over Golgotha van de lippen van Christus. Dit heerlijke offer heeft zoveel gewicht, dat wie in Hem gelooft, niet veroordeeld zal worden.

Niet te licht

Er zijn in onze tijd genoeg tekenen aan de wand die onthullen dat Hij komende is. Maar wie van het kruis van Golgotha leeft, mag geloven dat hij niet te licht wordt bevonden. Deze liefde van God krijgt dan het volle pond in ons dagelijks leven. Het gaat doorwerken in mijn agenda, in mijn gezin, in mijn karakter, in mijn tong, in... Wat het zwaarst is, gaat steeds meer het zwaarst wegen.

Stil van verwondering keren we het leven in, met in gedachten Christus Die met Zijn vinger in het zand schreef. Heeft niemand u veroordeeld? Niemand, Heere. Dan veroordeel Ik u ook niet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen