Globaal bekeken

In het Nederlands Dagblad staat een artikeltje over het standbeeld van Erasmus in Rotterdam:

In 1548, zes jaar voor hij koning van Spanje en heer der Nederlanden werd, maakte Filips II zijn intocht in Rotterdam, tevens de geboorteplaats van de grote geleerde kritische katholiek Desiderius Erasmus (1459 – 1536). Voor het geboortehuis van Erasmus was tot eer van de koning een houten pronkbeeld van de grote geleerde opgericht, dat in 1557 werd vervangen door een gekleurd stenen beeld. In 1570 werd dat stenen beeld door de Spanjaarden stukgeschoten en in de gracht geworpen. Het werd rechtop in de bodem geplaatst en als versterking van een havenhoofd gebruikt.

Vijftig jaar later, in 1622, ontwierp de befaamde beeldhouwer Hendrick de Keyser een bronzen beeld van Erasmus, dat nu op het plein voor de Sint-Laurenskerk staat. Calvinistische predikanten protesteerden in 1622 tegen het beeld, omdat ze Erasmus de geestelijke vader van de remonstranten en een bespotter van de godsdienst vonden. Zij hadden gehoord dat iemand voor het stenen beeld had geknield en Erasmus aanbeden had, wat zij verschrikkelijk vonden.

Eeuwenlang bleef het beeld van Erasmus het enige openbare standbeeld in Nederland. Johan Huizinga, de biograaf van Erasmus, meldt dat het beeld in de achttiende eeuw een ‘mikpunt voor de stenen der Rotterdamse straatjeugd’ was. •••

In een mooi themanummer van Confessioneel/Credo over Abraham Kuyper haalt ds. Wim Scheltens een brief naar voren, die Kuyper aan uitgever Kok te Kampen zond bij het 25-jarig bestaan van de uitgeverij (30 oktober 1919):

Wel Edelen Heer J.H. Kok, uitgever Kampen,

Hoog Geachte Heer en Vriend,

Vastelijk had ik gehoopt op dezen Uw Jubeldag in persoon naar Kampen te komen, en U met warmen handdruk mijn hulde te bieden voor Uw prachtig werk ten behoeve en ten bate van de Christelijke Pers. Doch het ging niet. ’k Zou dan om 8 uur ’s morgens van hier moeten gegaan zijn of eerst half twaalf hier zijn teruggekeerd. Het geliefkoosde voornemen heb ik deswegen moeten opgeven, maar dit verminderde in niets mijn bezieling, om U op deze schoone dag in Uw leven een teeken van dank en hulde te doen toekomen. Ik aanvaardde daarom het voorzitterschap van de commissie van huldebetoon en stel er mijn eere in, als is ’t dan op zekere afstand, U uit de verte mijn bewondering te betuigen voor wat Gij voor de Christelijke pers in ’t gemeen en ook in het bijzonder voor mijne uitgaven doet, ja hebt bijeengetooverd.

Uw uitgaven gingen die van elk ander in degelijkheid en stoerheid te boven. Laat mij met de overige heeren u daarvoor koen warmen dank bieden. Veel van mijn uitgaven drukt gij niet meer. Mijn pen is niet wat ze vroeger was. Maar wordt mij nog eenige levensdagen en werkkracht gegund, laat mij ’t u betuigen, dat ook van wat dan nog ’t licht mocht zien geen uitgever mij meer gewenscht zal zijn dan mijn Kampener vriend Kok. •••

Rabbijn Binyomin Jacobs in Rond de Bron (Stichting Joodse Kindergemeenschap Cheider):

Een oude orthodoxe Jood ontmoette een losbandige, brutale en hooghartige jongeman, die duidelijk zijn minachting kenbaar maakte voor al dat riekt naar religie. ‘Van mijn leermeesters heb ik geleerd’, zo sprak de oude man rustig en bedaard, ‘dat alle Joden gelijk zijn: jong en oud, vroom en vrij.’ De jongeman wilde weten wie die leermeesters dan wel waren, waarop de orthodoxe man antwoordde: ‘De kampbeulen van Auschwitz. Voor hen waren alle Joden gelijk.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen