Gods trouw weerspiegelen

Alle plaatselijke kerken planten 120 bomen en classes organiseren festiviteiten. Maar de climax is de week van 21 tot 27 augustus in Eldoret. Uit alle windstreken zijn jong en oud bij elkaar om handen te schudden, bij te praten, en vrolijk te dansen en te zingen. Het doet me denken aan de pelgrims van weleer die elkaar in Jeruzalem ontmoetten op een van de jaarlijkse feesten. Samen met Tim Verduijn (voormalig regiocoördinator) en Herbert Bulten (lid van de raad van toezicht) was ik bij de viering in Eldoret.

Zondagsschoolkinderen

Op 25 augustus begeven de aanwezigen zich in optocht naar het ziekenhuis buiten de stad om daar God te danken voor zorg die kwetsbare mensen gegeven mocht worden (diaconaal kerk-zijn). Een dag later zijn wij er ook en lopen we mee naar de opleiding voor theologie en technologie, waar mensen leren om met Gods hulp tot zegen te zijn in hun omgeving (missionair kerk-zijn).

Vooral de bijdrage van de kinderen van de zondagsschool raakt me. In hun gedicht leggen ze de vinger onder andere op de zere plek van tribalisme en racisme onder ons, terwijl we samen bij het ene lichaam van Christus mogen horen. Het refrein van hun gedicht vertelt hoe ze er zelf in staan en houdt ons een spiegel voor: ‘Ik ben door God veranderd, een ge-reformeerde, en jij?’

Samenwerken

Een ander ontroerend moment is de presentatie van conclusies en aanbevelingen op basis van zestig jaar samenwerken als RCEA en Gereformeerde Zendingsbond (GZB). Er is veel moois gebeurd. We zijn echter ook aan elkaar tekortgekomen. Publiek spreken we in een eredienst op 27 augustus samen het verlangen uit om de waarheid onder ogen te zien, elkaar recht te willen doen, ons voor het aangezicht van God met elkaar te verzoenen en te komen tot een nieuwe samenwerking.

Het leven delen

Mensen verbinden rondom Christus was ook de missie van ds. Peter Masai in zijn leven en werk onder moslims. Samen met zijn moeder, zijn vrouw, twee kinderen en een kleinkind is de predikant in Eldoret om 120 jaar trouw van God te vieren. Enthousiast wijst hij mij op de zojuist onthulde herdenkingsplaquette de naam aan van broeder T. van den Broek: ‘Met hem en zijn vrouw werkte ik in de jaren tachtig samen in evangelisatie onder moslims in de regio Turkana, in Noordwest-Kenia.’

Hij vertelt over zijn werk onder moslims: ‘Veel mensen zien het als ploegen op rotsen. Dat voel ik ergens wel mee, het vraagt de lange adem van het leven willen delen, voor mij met de mannen, voor mijn vrouw met de vrouwen. Dat wekt verbazing en maakt op termijn nieuwsgierig, zo probeerden we iets van Gods trouw te weerspiegelen, het thema van onze 120-jarige aanwezigheid in Kenia.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen