Voorboden van wat komt

Als we ons afvragen: ‘Hoe lang nog?’ ‘Waar gaat het heen?’ ‘Waarom gebeuren al die dingen?’ ‘Wat is het uiteindelijke teken van Zijn komst?’, dan hebben we de bril van het Woord nodig. De Heere Jezus bereidt Zijn discipelen, maar ook Zijn Kerk vandaag, vóór op de dingen die staan te gebeuren bij ‘de voleinding van de wereld’, als alles heensnelt naar de komst van Christus. Naar Zijn wéderkomst.

Pas op!

De vraag ‘Wat is het teken van Uw komst en van de voleinding van de wereld?’ stelden ook de discipelen (Matt.24:3). In reactie op de vragen van Zijn leerlingen, klinkt het uit Jezus’ mond: ‘Pas op dat niemand u misleidt!’ Dat is op zichzelf genomen al veelzeggend. Terwijl de discipelen vragen om uitleg over het ‘hoe’ en het ‘wanneer’, geeft Jezus een krachtige waarschuwing af: ‘Pas op!’ Je kunt blijkbaar zó bezig zijn met van alles en nog wat, ook in alle vragen die het geloof betreffen, dat je niet meer in de gaten hebt waar het écht op aan komt. Als er zoveel stemmen klinken en je gewoonweg niet meer weet wat er allemaal gebeurt, ook in de kerk. Als datgene wat heilig voor je is, wordt afgebroken.

Bij de discipelen was dat de tempel, zo blijkt in de eerste verzen. En bij ons? Hoeveel afbraak is er niet zichtbaar, in kerk en samenleving. Het kan je verwarren, ook in je persoonlijke leven. Maar Jezus zegt: ‘Pas op! Laat u niet misleiden.’ Alles wat je afbrengt van het verwachten van de komst van de Heere Jezus, is misleiding.

Rampen

De dingen die je ziet gebeuren, en waarover je zult horen – zo is de teneur van het begin van Mattheüs 24 – iedereen zal erdoor geschokt zijn, maar het is nog niet het einde (Matt.24:6b). ‘U zult horen van oorlogen en geruchten van oorlogen; pas op, word niet verschrikt, want al die dingen moeten gebeuren, maar het is nog niet het einde.’ (vs.6) En niet alleen oorlogen, vers 7 gaat nog verder: koninkrijken die tegenover elkaar komen te staan, hongersnoden, besmettelijke ziekten, aardbevingen op verschillende plaatsen, al die dingen zijn nog maar het begin (vgl. vs.8).

Hoe moeten we het duiden, alles wat er gebeurt? Al die rampen die plaatsvinden... Het ene is nog niet voorbij of het andere dient zich aan. Jezus zegt: Pas op! Laat het je niet van de wijs brengen, ‘want al die dingen moeten gebeuren’ (vs.6). En dat gaat over een ‘goddelijk moeten’. Het is niet zómaar wat er gebeurt. Bij de oudtestamentische profeten, maar ook in het Nieuwe Testament, worden al deze rampen niet zelden geduid als ‘oordelen van God’ die over de aarde gaan. Het ís niet toevallig.

We moeten ook niet doen alsof we er helemaal niets over kunnen zeggen. De Heilige Geest zet ons de bril van het Woord op en Hij zegt: Het moet, bij God vandaan! Niet dat God er vreugde aan beleeft; wél omdat dit de ontzaglijke gevolgen zijn van alle zonde en goddeloosheid in Gods wereld. En dat niet alleen. Het is ook een voorbode van wat nog komt: het eindoordeel, straks als Jezus wederkomt. Als je het daarmee vergelijkt, zijn de rampen die nu plaatsvinden nog maar kinderspel.

Verwarrende tijd

Als Jezus ons oproept: ‘Pas op dat niemand u misleidt!’, dan gaat het er ook over dat wij geroepen zijn waakzaam te zijn als we zien dat er een beschaving opkomt die in strijd is met de orde die God in Zijn schepping heeft gelegd, ook als het gaat om het ‘mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen’ (Gen.1:27). Wij leven in een verwarrende tijd. Bij alles wat er tegenop komt, is er slechts één gebod: ‘Houd u aan het Woord!’ Het geschreven Woord van God. Smeek de Heilige Geest om ontdekkend licht. Want hoe dan ook, het ‘moet’ gebeuren! Alle dingen die Jezus in Mattheüs 24 benoemt, zijn de weeën op weg naar de grote geboorte.

Volharden

De tweede keer dat het woord ‘einde’ in Mattheüs 24 klinkt, is in vers 13. ‘Wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.’ Volharden, daar komt het blijkbaar op aan. Juist ook als het gaat om de strijd van het geloof. Opvallend is dat vanaf vers 9, waar het onder meer gaat over vervolging die plaatsvindt binnen én buiten de kerk, er niet meer bij staat dat het ‘nog maar het begin’ is. Toenemende vervolging is een teken van de naderende komst van de Heere Jezus.

Vervolging betekent dat mérkbaar is in je leven dat je Iemand volgt Die aan het kruis geëindigd is. Christenzijn heeft niets te maken met ‘het voelt goed’. Juist dat ‘voelt-goed-denken’ is uiterste misleiding van de duivel. Christen-zijn voelt helemaal niet goed voor ons eigen ‘ik’. Christen-zijn betekent kruisdrager zijn, achter Jezus aan. Bereid zijn om jezelf te verloochenen en de ander te dienen omwille van Christus. Juist in ‘de laatste dagen’ zal de druk op allerlei fronten toenemen. Er zijn dan niet alleen vervolgingen en misleidingen, maar ook wetteloosheid en verkilling van de liefde (vs.12). Met andere woorden: de zonde wordt ‘gewoon’. Wie dan staande wil blijven, zal moeten ‘volharden’. Dat kost strijd en inspanning. Maar niet in eigen kracht! Het woord ‘volharden’ heeft vanuit de Bijbel de klank van ‘blijven waar je bent’, standhouden en vasthouden aan datgene wat je in de schat van het Evangelie geschonken is. Vasthouden aan het Woord en blijvend aangesloten zijn op de Bron; blijvend zien op Jezus Christus, het Lam van God.

Volharden betekent ook dat je jezelf onderzoekt om te zien welke dingen je aftrekken van een leven dat uitziet naar de komst van de Heere Jezus Christus. Die volharding moet geoefend worden door steeds opnieuw het levensnoodzakelijke medicijn in te nemen, tegen alle stemmen in, zowel om je heen als in je eigen hart. En wat is dat medicijn? Dat is het gelovig ontvangen van de prediking van het Evangelie, waarin je de genadige vrijspraak mag vernemen over al je eigen schuld, met daarbij de zekere belofte dat in Jezus Christus je leven geborgen is in God. Volharden is leven van het gebed dat Christus bad: ‘Ik heb voor u gebeden dat uw geloof niet ophoudt.’ Dat is wat keer op keer verkondigd moet worden: dat onze zaligheid helemaal uit God is, opdat we het uitsluitend van Hem zullen verwachten, volhardend in de christelijke hoop.

Dan begint het

Er is nog een derde keer dat het woordje ‘einde’ in Mattheüs klinkt, aan het slot van vers 14. Daar zegt Jezus: ‘Dan zal het einde komen.’ Het houdt verband met wat eerder klonk in vers 8, over ‘een begin van de weeën’. Weeën wijzen op een naderende geboorte. Soms duren ze kort, soms duren ze langer. Maar één ding is zeker: als de weeën beginnen, kondigt de geboorte zich aan. De dingen die gebeuren, drijven uit naar de ultieme geboorte, als Jezus wederkomt. Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont.

Belangrijk is om het woordje ‘einde’ goed te verstaan. Het Griekse woord ‘telos’ betekent niet ‘einde verhaal’. Het is geen punt, maar juist het begin. Het wijst op voltooiing, volkomenheid, het uiteindelijke doel. Je zou mogen zeggen: als het einde komt, dan begint het!

Laatste tekenen

In vers 14 zegt Jezus: ‘Dit Evangelie van het Koninkrijk zal in heel de wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken; en dan zal het einde komen.’ Het ‘Evangelie van het Koninkrijk’ wijst op de boodschap dat Gods Koninkrijk baan breekt, door en in de gekruisigde en opgestane Christus. Die boodschap gaat de wereld over. En dat is dan een van de tekenen die wél echt door Jezus geduid worden als een teken van het allerlaatste: de verspreiding van het Evangelie over deze wereld. En wat gaat dat hard in onze tijd, met middelen die er eeuwen lang niet geweest zijn. In ditzelfde hoofdstuk klinkt nog een aanwijzing, er is een tweede teken van het ‘allerlaatste’. Jezus zegt in vers 34: ‘Dit geslacht zal zeker niet voorbijgaan, totdat al deze dingen gebeurd zijn.’ De woorden ‘dit geslacht’, kunnen gaan over ‘een generatie’, maar kunnen ook slaan op een ‘volk’. Dan gaat het over het Joodse volk, het volk van Gods verbond, het volk van Israël. ‘Dit geslacht – dit volk – zal niet voorbijgaan, totdat al deze dingen gebeurd zijn.’ Israël als teken van de eindtijd. Eeuwenlang is Israël als het ware verborgen geweest, verstrooid over deze aarde. Maar in het allerlaatste komt Israël weer volop in beeld. Wij maken dat mee sinds 1948.

Het hoofd omhoog

Indringend en vol appèl zijn de woorden van Christus als Hij spreekt over het einde. Ons christen-zijn mag en moet gestempeld zijn door een levende verwachting. ‘Wanneer nu deze dingen beginnen te geschieden, kijk dan omhoog, en hef uw hoofd op, omdat uw verlossing nabij is.’ (Luk.21:28) Omhoog kijken en je hoofd opheffen... Laten we zó christen zijn, totdat Hij komt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen