Verlangen naar ontmoeting

Dat jongeren een wat andere kijk op de liturgie hebben, viel te verwachten. De liederen die doorgaans in de samenkomst gezongen worden, behoren niet altijd tot het repertoire dat ze in het dagelijks leven beluisteren. Dat is geen verrassing. De redenen die jongeren noemen om naar de kerk te gaan, stemmen ons vreugdevol. Zij noemen hun ouders, de ontmoeting met God, deel uitmaken van een gemeenschap, en een (goede) gewoonte. Deze elementen worden ook in de Schrift benadrukt.

Ouders

Ouders zijn de eerstaangewezen personen om jongeren de goede gewoonte bij te brengen om naar de samenkomst te gaan. Los van het feit of kinderen alles begrijpen, moet het aan de ouders zichtbaar zijn dat zijzelf de eredienst belangrijk vinden. Dat wekt de interesse bij de jongeren op. Als ouderen al vol kritiek uit de samenkomst thuiskomen, moeten we niet verwachten dat de kinderen daar positief in staan. Dat geldt ook voor hen die leidinggeven in het jeugdwerk. Zij mogen geestelijke vaders en moeders voor de jongeren zijn.

Jongeren moeten ingewijd worden in hoe dingen in de kerk gaan. Dat betekent eveneens goede gewoonten aanleren. Dit vraagt oefening, discipline en ook moed. Waarom leren we de nieuwe generatie niet gewoon weer trouw ergens naar toe te gaan, je ergens mee te verbinden? En daarvoor te gaan.

Wij vonden het best opmerkelijk dat vrienden bij de motivatie voor kerkgang een minder grote rol spelen dan meestal gedacht wordt. Zijn vrienden meer voor ontspanning en voor leuke dingen doen? Wordt de eredienst dan toch als iets anders, van een andere orde gezien? Het verdient aandacht om dit verder te onderzoeken.

Ontmoeting met God

Het is mooi dat jongeren aangeven dat een van de redenen om naar de kerk te gaan, de ontmoeting met God is. Dat is ook precies de kern van de samenkomst. Daar mag de gemeente op bijzondere wijze tot ontmoeting met God komen. Dat vraagt dus van de samenkomst dat die ook een geestelijk gehalte heeft en houdt. Samenkomsten zijn geen politieke bijeenkomsten of cursussen ‘omgaan met het klimaat’. Het zijn in de eerste plaats godsdienstoefeningen, plaatsen waar we getraind worden in de omgang met God. Daar moet de liturgie (welke vorm we ook kiezen) altijd aan beantwoorden. Dat is het doel van de orde van de dienst, een geleiding naar een ontmoeting met God. Wanneer jongeren aangeven dat votum en groet en de zegen voor hen waardevol zijn, noemen ze momenten die echt uniek zijn voor een eredienst. Alleen dáár gebeuren die. Ze vormen momenten van ontmoeting met en spreken van God in het leven hier en nu.

Dat de eredienst een ontmoeting met God is, moet aan jongeren worden uitgelegd. Maar dan moet ook de liturgie bijdragen aan die ontmoeting met God. In hoeverre is er ruimte dat die aangepast wordt als die niet voldoende bijdraagt aan die ontmoeting met God? We moeten ervoor oppassen dat we berijmingen of melodieën heilig gaan verklaren. Met goede redenen wordt in de hervormd-gereformeerde traditie het zingen van de Psalmen hoog gewaardeerd. Maar is de huidige gebruikte taal en melodie écht in alles dienstbaar aan de ontmoeting met de Heere? Geef ruimte aan eerlijke en kritische vragen en doordenking. Laat de discussie rond de liturgie niet alleen om ‘beleving’ gaan, maar juist om dit verlangen naar ontmoeting met de Heere. Dan past ook doordachte en ontspannen openheid naar nieuw initiatieven. Het is ons opgevallen dat in het onderzoek door de jongeren de doop en het avondmaal niet zijn genoemd als momenten van ontmoeting met God. Ligt hier een opdracht voor de voorgangers om de waarde en betekenis van de sacramenten ook naar jongeren toe met meer nadruk te benadrukken?

Erbij horen

De jongeren geven duidelijk aan dat ze het belangrijk vinden deel uit te maken van een gemeenschap. Ook in de huidige individualistische tijd is het voor jongeren belangrijk en waardevol ergens bij te horen. Dat zou dus in de samenkomst net zo moeten zijn. Principieel ís dat natuurlijk zo. Het kan geen kwaad om dat bij tijd en wijle te benoemen. De ontmoetingen rond de catechese kunnen daarin helpen.

Het is mooi om jongeren eventueel zelf een verantwoordelijkheid te geven in bepaalde onderdelen van de liturgie, bijvoorbeeld bij het collecteren, de Schriftlezing of de muziek. Overigens is het dan best mooi en waardevol te lezen dat jongeren het element van gemeenschap op een of andere manier terug lijken te zien in de collecte en de mededelingen.

De voorganger zal nadrukkelijk met de jongeren rekening moeten houden bij het gebruik van voorbeelden. Daar vragen ze om. Dat vraagt natuurlijk kennis van de leefwereld van onze jongeren.

Echtheid

Echtheid is voor jongeren erg belangrijk en wordt vaak in verband gebrachte met ervaring. Een getuigenis van iemand die uit de goot gered is en tot geloof in Jezus Christus gekomen is, maakt diepe indruk. We herkennen de aarzelingen die de predikanten in het onderzoek hebben. Want als echtheid gelijk komt te staan met ervaringen, dan is het pas ‘echt’ als het ervaren wordt. Dat lijkt ons geen bijbelse gedachte. We zien hier dat jongeren voluit kind zijn van deze tijd. We zijn de ervaring wel heel erg gaan waarderen.

De prediker is geroepen om de Schriften uit te leggen. Dat is het echte verhaal.

Terecht zeggen jongeren dat dat niet te rationeel moet gebeuren. Het verlangen naar authenticiteit speelt bij de jongeren als hoorders een rol. In de verkondiging moet naast de uitleg en door de toepassing heen doorklinken hoe Gods Woord ons zélf heeft aangesproken. De waarheid van het Evangelie heeft in Christus vlees en bloed aangenomen. Het landt ook nu nog ergens in het leven en hart van mensen. Dat daarover in de verkondiging iets van het ‘hoe en wat’ te horen is, is natuurlijk nooit verkeerd. Het is een onderstreping van wat we geloven. Daar op een of andere manier vorm aan geven, lijkt ons gewenst en nodig.

Toen ouders hun kinderen bij de Heere Jezus brachten, was het verlangen meer dan het krijgen van onderwijs. Ze deden het ‘opdat Hij hen zou aanraken’... ‘En Hij omarmde hen, legde de handen op hen en zegende hen.’ (Mark.10:13,16) Een prachtig moment vol beleving en gemeenschap. Laten de erediensten iets van deze rijkdom weerspiegelen. Het is het verlangen van de HGJB om hierin dienstbaar te zijn aan jongeren en hun gemeenten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen