Mannen van de traditie

Her en der in Nederland zijn kerken en gemeenten die hun leiderschapsmodel baseren op deze vijfvoudige bediening van de Nieuwe Apostolische Reformatie. Daar wordt dan gewerkt met een bediening van apostel, profeet, evangelist, herder en leraar. Alle vijf zijn in deze visie nodig. Binnen onze presbyteriaal-synodale kerkregering kennen we het ambt van apostel echter niet. En daar zijn goede bijbelse redenen voor.

We horen met name in het boek Handelingen over apostelen. De naam van dit boek luidt in de oudste Griekse handschriften dan ook ‘Handelingen van de apostelen’. Toen waren er apostelen, nu niet meer. Hoe zit dat? Wat bij Paulus opvalt, is dat hij het apostelschap noemt als eerste gave (charisma) van de Heilige Geest (1 Kor.12:28). De apostelen gaan in opsommingen voorop (Ef.4:11). De gemeenten zijn gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten (Ef.2:20).

Vereisten

Wat maakt nu een apostel tot apostel? We zetten even wat gegevens op een rijtje. In Handelingen 1 verkeert de gemeente van Christus in een zeker vacuüm. De Heere Jezus is opgevaren naar de hemel en in de discipelkring is sprake van een vacante plaats. Je zou kunnen spreken van de elf, maar toch noemt de Bijbel vaak de twaalf. Eén keer is zelfs sprake van een zeventigtal (Luk.10:1). Meestal horen we over het twaalftal. Zoals er in het Oude Testament twaalf stammen in Israël zijn, zo zijn er in het Nieuwe Testament twaalf apostelen als vertegenwoordigers van de stammen.

Er dient een nieuwe apostel verkozen te worden. Dan staat er iets wat opvalt: er zijn vereisten voor het apostelschap. Het moet gaan om iemand die de Heere Jezus heeft gekend tussen Zijn doop in de Jordaan en Zijn hemelvaart (Hand.1:21-22). Apostel word je dus niet zomaar.

Kenmerken

Een apostel heeft een aantal kenmerken. Ik noem er zes. Als eerste: een apostel is oor- en ooggetuige van Jezus’ verschijning; hij heeft Hem horen preken en wonderen zien doen. Het tweede kenmerk is dat een apostel de Heere Jezus heeft gezien als de Opgestane. Deze twee kenmerken vinden we in Handelingen 1. Daarnaast is er nog een aantal.

Een derde kenmerk van een apostel is dat hij persoonlijk door de Heere Jezus geroepen is, zoals Zijn eerste discipelen, terwijl ze aan het vissen waren. Ook Paulus behoort tot deze groep (Gal.1:1), al noemt hij zichzelf een uitzondering (1 Kor.15:8). Een vierde kenmerk is dat de Heilige Geest de apostelen Jezus’ onderwijs te binnen brengt (Joh.14:26). Als discipelen hebben ze Jezus veel horen zeggen en veel zien doen; maar zoals ieder mens eigen is, zijn ze dat voor een groot deel vergeten. Het bijzondere is dat de Heilige Geest deze vergeten zaken weer naar boven brengt.

Daarmee komen we bij het vijfde kenmerk. Apostelen spreken de woorden van God en van Christus Jezus vanuit hun directe omgang met de Heere Jezus Christus. Daar hangt een zesde kenmerk mee samen: ze verrichten wonderen, zoals de Heere Jezus Christus.

Hoe het vijfde en zesde kenmerk van een apostel samenhangen, geeft de vervolggeschiedenis van de Handelingen der apostelen aan. In hoofdstuk 1 de verkiezing van Matthias in de plaats van Judas; in hoofdstuk 2 de uitstorting van de Heilige Geest en in hoofdstuk 3 gaan Petrus en Johannes naar de tempel en ontmoeten ze bij de Schone Poort een kreupele, die ze in de Naam van Christus genezen.

Als je de zes kenmerken op een rij zet, valt op dat er een aantal kenmerken is waaraan een beperkte groep voldoet. Het betekent dat na een krappe honderd jaar niemand meer aan deze vereisten voldoet. Dat is de reden dat wij geen apostelen meer kennen. Het apostelschap is tijdelijk van aard, pakweg voor hooguit de eerste eeuw van onze jaartelling.

In het begin valt de groep van apostelen nog gemakkelijk aan te vullen. Er zijn altijd wel mensen die aan de kenmerken voor een apostel voldoen. Paulus vertelt in 1 Korinthe 15 dat de Heere Jezus een keer is verschenen aan meer dan vijfhonderd broeders tegelijk.

Paulus of Matthias

Wat in het getuigenis van Paulus opvalt, is dat hij zich de laatste apostel noemt (1 Kor.15:8). Paulus geeft aan dat deze verschijning als een lijfelijke ontmoeting is geweest: als een licht en in een gesprek. Christus roept hem. Paulus krijgt zelfs een specifieke aposteltaak, namelijk om Christus’ Naam te brengen naar heidenen, koningen en Israëlieten (Hand.9:15).

Paulus is heel bijzonder. Want als je Handelingen 1 erbij pakt (de verkiezing van een apostel in de plaats van Judas), vraag je je af: hoe zit het met Paulus’ roeping door Christus – als de twaalfde apostel, terwijl de gemeente al een ander verkozen heeft? Hebben de apostelen in de gemeentevergadering van Handelingen 1 daarop vooruitgegrepen? Corrigeert de Heere Jezus dat door een bijzondere apostel (Paulus) te roepen?

Het antwoord op deze vragen is geen uitgemaakte zaak, maar geeft ons wel te denken. In elk geval geeft de Heere Jezus aan dat Paulus een zeer geschikt persoon is voor het getuigenis aan de groten der aarde en voor het gesprek met de synagoge.

Uniek fundament

Het apostelschap is dus een unieke, onherhaalbare en onoverdraagbare gave. De apostelen vormen als eerste gave van Christus aan Zijn kerk een afgesloten groep. Andere bijbelse gegevens bevestigen dit. De gemeente die op de dag van de uitstorting van de Heilige Geest ontstaat, volhardt in de leer van de apostelen en in de gemeenschap, in het breken van het brood en in de gebeden (Hand.2:42).

Wat in dit vers opvalt, is dat de leer van de apostelen vooropgaat. Apostelen leggen het fundament (Ef.2:20). We horen dit ook terug in 1 Korinthe 15:1-5. Apostelen zijn mannen van de Traditie, met een grote T. De woorden van 1 Korinthe 15:3 zou je ook als volgt kunnen weergeven: Ik heb u de traditie gegeven van wat ik heb ontvangen.

Er is de apostolische leer, er zijn apostolische brieven en er is een Apostolische Geloofsbelijdenis. De leer van de apostelen is het fundament van het geloof. Hun brieven zijn bestemd om in de gemeente voor te lezen. Al hun geschriften bij elkaar vormen de canon (richtsnoer) van de Bijbel. God heeft deze maatstaf gegeven. Apostelen komen niet uit de gemeente op; ze gaan aan de gemeente vooraf. Dat maakt apostelschap tot een uniek fundament van de kerk.

Bewaar

De andere gaven komen uit de apostelen op en zijn met hen verbonden. De latere organisatie in de gemeenten valt op de apostelen terug te voeren. Je vindt dat onder andere in de brieven van Paulus, in het bijzonder in zijn pastorale brieven (Timotheüs en Titus). ‘Bewaar het’, schrijft Paulus aan zijn leerling Timotheüs (2 Tim.1:14).

Apostelschap is een uniek fundament van de kerk.

Vier genadegaven

God heeft aan Zijn kerk veel gaven van de Geest gegeven. Deze serie belicht er vier.

1 apostelschap

2 profetie

3 genezing

4 tongentaal

Vereisten voor een apostel

1 Oor- en ooggetuige van Jezus

2 Jezus gezien als de Opgestane

3 Persoonlijk door Jezus geroepen

4 Onderwezen door de Geest

5 Spreken vanuit directe omgang met Christus

6 Verricht wonderen, net als de Heere Jezus

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen