De oren en ogen van God

God ziet en Hij hoort. Hij is betrokken op Zijn schepping. De dichter van Psalm 147 schrijft dat God zelfs het roepen hoort van de jonge raven. Hij hoort dus enorm scherp. Tevens ziet God vanuit de hemel heel scherp. In Psalm 113 lezen we dat God vanuit de hemel heel laag neerziet op de aarde. Het is een beeld dat weergeeft dat Hem niets ontgaat.

Betrokken

Een psalm die daar de nadruk op legt is Psalm 139. David, de dichter van deze psalm, laat een beeld van God zien Die alles weet van ons mensen. De dingen die we fijn vinden, maar ook waar we een hekel aan hebben. ‘U bent met al mijn wegen vertrouwd’, zegt de psalmdichter in vers 3b. Het gaat zelfs zo ver, dat God ons zag toen wij zelf nog niet eens konden zien. ‘Uw ogen hebben mijn ongevormd begin gezien’ (vers 16a). Aan de ene kant krijgen we vanuit deze psalm een beeld van God dat we Hem nergens kunnen ontlopen, en aan de andere kant het beeld van een betrokken God Die ons kent. Nog beter dan dat wij onszelf kennen. Op welke kant de nadruk bij ons ligt, heeft te maken met onze relatie met God. Is Hij een God voor Wie wij iets te verbergen hebben? Of is Hij de God op Wie wij al ons vertrouwen stellen en bij Wie wij terecht kunnen, ondanks onze zonden? David kende allebei die kanten. Hij kan erover meepraten, zou je kunnen zeggen. David ging zo op in zijn overspel met Bathseba, dat hij niet in de gaten had dat God het allemaal zag. Later schrijft hij in Psalm 51: ‘Ik heb gedaan wat kwaad was in uw ogen.’ Toen werd hij zich ervan bewust dat God al die tijd heeft meegekeken. Na zijn berouw en de vergeving die David ontvangt, troost David zich juist met de gedachte dat God hem ziet en hoort.

Oog voor mensen

God ziet en hoort ons. Niet met de bedoeling om ons te bespioneren of af te luisteren. Dat idee kunnen sommige mensen van God hebben. Hij ziet ons ook in de zin van dat Hij het met ons ziet zitten. Ondanks onze zonden. Hij ziet het ook wanneer wij Hem eren met ons leven. Hij merkt het op wanneer we Hem dienen. Mooi in dit verband is wat we lezen in Job 1. Daar vraagt de Heere aan de satan: ‘Hebt u ook acht geslagen op Mijn dienaar Job? Want er is niemand op de aarde zoals Hij, een vroom en oprecht man ...’

God kwam naar deze aarde in Zijn Zoon Jezus Christus. Als er Eén is geweest op aarde Die oog en oor had voor mensen, dan was Hij het wel. In het bijzonder voor hen, waar niemand naar omkeek en waar niemand naar luisterde. Maar zelfs Zijn vijanden had Hij op het oog. Hij bad zelfs nog voor hen, voordat Zijn ogen braken aan het kruis. Zo ver gaat Zijn liefde. Straks staan we oog in oog met Hem. Wie in Hem de Redder heeft gezien, die zal uit Zijn mond horen: ‘Kom binnen, gij gezegende ...’ Hoe zal dat zijn? Wat zullen we daar zien en horen? Daar zijn eigenlijk geen woorden voor te vinden. Paulus schrijft daarover in 1 Korinthe 2:9: Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord (...) dat is wat God bereid heeft voor hen die Hem liefhebben!

De Bijbel gebruikt antropomorfe taal voor God. Er wordt onder andere gesproken over Zijn oren, ogen, voeten en handen. We moeten dit echter begrijpen als een tegemoetkoming aan ons menselijk begrip. Gods manier van handelen overstijgt onze fysieke zintuigen en ledematen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen