WAT DE PERS TE LEZEN GEEFT

Het communisme, dat de macht in Rusland won, kent slechts dezen stelregel voor staat en recht, dat recht is wat goed is voor het volk, d.l. de partij, en onrecht datgene, wat schadelijk moet worden geacht. Zwaarste misdaad is een aanval op het staatkundig toestel van het communisme, die dan ook met de zwaarste straf wordt bedreigd. Zelfs het vermoeden, dat men tegen den staat zou kunnen ingaan, is voldoende reden om te straffen met deportatie of erger.
Vraagt men nu, wie zal uitmaken, wat goed is voor den Staat en wat schadelijk, dan is er maar één antwoord : dat maakt tenslotte de dictator uit, de ééne man, die alle macht bezit.
Er is nu een groot werk verschenen, dat ons inlicht omtrent het Staatsrecht van nationaalsocialistisch Duitschland. De samensteller, dr. Hans Frank, is, mag men wel zeggen, de officieele rechtsgeleerde daar. Aan het groote werk, dat bijna 1600 bladzijden telt, werkten zeer vele Duitsche juristen mee. Het werk ontving de goedkeuring der partij.
Wat is nu het beginsel, hetwelk aan heel deze Staats-en rechtsbeschouwing ten grondslag ligt ? Dit: recht is, wat goed is voor het volk. Onrecht is, wat schadelijk is voor het volk. Zwaarste misdaad is verzet tegen den Staat. En daarvoor wordt dan ook de zwaarste straf geëischt.
Wie zal uitmaken wat goed is en wat schadelijk voor het volk, d.i. de Nationaal Socialistische Partij ? Het antwoord verwijst naar het leidersprincipe. De ééne man, die de volle macht heeft.
En zoo blijft dat bolsjewisme en nationaalsocialisme in beginsel op elkander gelijken als twee droppelen water.
Het Duitsche volk meende van het bolsjewistisch gevaar te zijn gered.
Het wordt door dezelfde beginselen thans beheerscht.
Een Amerikaansch tijdschrift wijst op 't merkwaardige feit, dat zulke beginselen thans de overhand hebben in het land, waar zoo langen tijd zooveel geleerdheid werd gewijd aan het 'begrip van den „rechtsstaat".
En het zegt niet ten onrechte : het grootste gevaar voor onzen tijd schijnt ons dit toe, dat de volkeren het bericht van deze vreeselijke willekeur zoo gelaten en niet met beving ontvangen.
Alsof niet zoo op éénmaal wordt weggevaagd al het goed dat in een strijd van eeuwen werd gewonnen.
Komt dit echter niet, omdat de beginselen der revolutie reeds werden aanvaard ? Dan heeft men voor de schrikkelijkheid der vruchten geen oog meer. Tot zij ten volle worden ervaren, en het te laat is voor verweer«.
[De Standaard].

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen