Jonge refovrouwen

Het Reformatorisch Dagblad (18 november) wijdt een uitvoerige beschouwing aan de situatie van de protestantse kerken in Zuid-Korea. Het christendom in Zuid-Korea groeide de laatste decennia van de twintigste eeuw onstuimig en drukte een stempel op het land. Inmiddels lijkt het verval ingetreden, toch blijft de invloed sterk.

Reformatorisch Dagblad

Ruim een op de vijf Zuid-Koreanen is christen. Uniek voor een Aziatisch land, waar doorgaans het boeddhisme de toon aangeeft. Het zuidoosten telt aanzienlijk meer boeddhisten dan christenen, elders in Zuid-Korea is vrijwel overal het omgekeerde het geval. In hoofdstad Seoul is ongeveer een kwart van de bevolking christen. Zij wonen met name ten zuiden van de Hanrivier, niet toevallig het modernste deel van de metropool. (...)

Zendelingen uit met name de VS introduceren in 1884 het protestantisme in Korea. Ze stichten er scholen en ziekenhuizen. De invloed hiervan op de maatschappij is tot op de dag van vandaag zichtbaar en merkbaar. Zo is de in 1885 opgerichte Yonsei University vandaag een topuniversiteit, bovendien een die haar christelijke identiteit uitdraagt. Dat laatste blijkt bijvoorbeeld uit een voorval vorig jaar rond een Kazachse student. Nadat deze moslima haar studie was begonnen, ontdekte ze dat ze niet kon afstuderen zonder met succes een cursus christendom af te ronden. Ook wist ze niet dat ze wekelijks godsdienstige samenkomsten op de universiteit moest bijwonen.

Na de Koreaanse Oorlog (1950-1953) begint het door zendelingen gezaaide zaad te ontkiemen. Veel Zuid-Koreanen trekken van het platteland naar de stad. Kerken spelen hier slim op in en bieden de ‘ontheemden’ een nieuwe familie. In de jaren 80 en 90 beleeft het christendom in Zuid-Korea zijn hoogtijdagen. Het land ondergaat tevens een metamorfose. Van straatarm land dat aan het infuus ligt van rijke landen, ontwikkelt het zich tot land dat zelf ontwikkelingshulp geeft. Vanaf 1987 schudt Zuid-Korea het autoritaire juk van zich af. Bij het proces van democratisering spelen protestanten en rooms-katholieken een sleutelrol. Na de eeuwwisseling begint een periode van stabilisatie. Vanaf circa 2015 daalt het percentage protestanten in het land.

Het leven van Bong Ho Son – een studiegenoot en vriend van voormalig CU-senator Egbert Schuurman – en Young Ahn Kang illustreert de recente kerkgeschiedenis in het land. De ouders van beide mannen waren confucianisten. ‘Toen ik 13 jaar was, nodigde een vriend mij uit om mee te gaan naar de kerk en ik ging mee uit nieuwsgierigheid’, zegt Bong Ho Son tijdens een interview op een hotelkamer. ‘Geleidelijk werd ik christen.’ Ook Kang kwam als jonge jongen in de kerk terecht, zegt hij tijdens een gesprek in een park. Alle broers en zussen van de twee werden eveneens christen, net als de moeder van Son.

Son en Kang behoren tot de Kosinkerken. Son richtte in 1987 de Christelijke Ethische Beweging op en Kang trad later toe tot het bestuur. De beweging werd in het leven geroepen in een tijd dat het christendom flink groeide. Maar de oprichter en zijn geestverwanten keken breder dan cijfers over aantallen kerkleden. ‘Er was een groot verschil tussen wat christenen geloofden en wat ze deden’, licht Son toe. Hij zegt erbij dat dit ‘de zwakte is van Koreaanse christenen’. Concreet doelt Son op misstanden in met name megakerken. Voorgangers in deze kerken preken volgens hem het ‘pure Evangelie’ niet, maar bezoedelen het met sjamanisme en vullen het aan door gemeenteleden voor te houden dat geloven in Jezus rijkdom en voorspoed met zich meebrengt. Kenmerkend voor deze gemeenten zijn ook hun pompeuze gebouwen en voorgangers die er een weelderige levensstijl op nahouden. Media meten de uitwassen regelmatig breed uit. Het gevolg is dat christenen een slechte naam kregen. (...)

Als het om de politieke gevolgen van secularisering gaat, is oud-politicus Hwang Woo Ye, lid van de Methodistenkerk, minder pessimistisch. (...) Zuid-Korea is in wezen een christelijk land, betoogt hij. Hwang wijst erop dat de grondleggers van de Republiek Korea christen waren. (...) Bovendien is Zuid-Korea een democratie, ‘zeldzaam voor een Aziatisch land’. Ook het volkslied ademt het christendom, vindt Hwang, bijvoorbeeld de frase ‘God bescherme en behoede onze natie’.

Trouw

Trouw (19 november) bericht over de jaarlijkse Biblebeltdag in Gouda. Jonge refovrouwen zijn hoger opgeleid dan voorheen, ze werken naast hun gezin en ze schrikken niet terug voor een leidinggevende positie. De meesten in de refowereld zien dat, zegt socioloog Anneke Pons-de Wit, maar vrijwel niemand praat erover.

Om die reden had het Dutch Biblebelt Network voor haar jaarlijkse netwerkbijeenkomst zaterdag de plaats van de vrouw in de refowereld als thema gekozen.

Pons-de Wit is secretaris van dit netwerk, dat doet ze naast haar baan als cultuursocioloog aan de Katholieke Universiteit Leuven. Voor het eerst was het podium alleen voor vrouwen; vanwege het thema nodigde de organisatie geen mannelijke sprekers uit. (...)

Paula Schot (30), wethouder voor de SGP op Schouwen-Duiveland, hield zaterdag de Biblebeltlezing, over de staat van het gezin.

Zonder reformatorische vrouwen die werken als juf, kraamverzorgster of verpleegkundige, zou de refo-zuil volgens Paula Schot allang zijn ingestort. En toch merkt ze dat er in haar wereld nog steeds veel te doen is over werkende vrouwen. ‘Want zij mogen wel juf of verzorgende zijn, maar dan liefst maar een paar uur per week en niet voltijd of op een te goede functie’, stelt ze. ‘Doe je dat wel, dan komt je dat op de nodige kritiek te staan.’

Ze weet waar ze over praat: Schot is wethouder voor de SGP, de eerste en tot nu toe enige in het land. Ze heeft bewust op die fulltime-baan gesolliciteerd, en ‘van hier tot Zwitserland’ overlegd hoe ze dat met haar man ging regelen. Ze hebben twee kinderen, hij is nu twee dagen in de week thuis met de jongste. Het gezin blijft voor haar op nummer één staan. ‘Maar dat geldt net zo goed voor de man’, vindt ze. En zich tot hem richtend: ‘Je gezin op één zetten laat je niet per se alleen zien door het kostwinnerschap. Gods Woord laat het onderwijzen en opvoeden van de kinderen niet alleen aan de vrouw over.’ (...)

Gonda van den Heuvel (36), voorzitter van SGPvrouwennetwerk Sapientia, is beleidsmedewerker bij de eurofractie van de SGP.

Ook bij deze verkiezingen kunnen kiezers niet stemmen op een vrouw van de SGP; op de lijst staan alleen mannen. En dat wringt steeds meer, betoogt Gonda van den Heuvel, nu ook refovrouwen buiten de politiek hoge functies hebben. Van den Heuvel is oprichter en voorzitter van Sapientia. Begonnen met een klein clubje, is dat uitgegroeid tot een netwerk van zo’n zestig vrouwen die geïnteresseerd zijn in politiek en zich verbonden voelen met de SGP. Zelf is ze beleidsmedewerker bij de eurofractie van de SGP. Dat deed ze eerst fulltime, maar ze heeft haar Brusselse werkweek teruggebracht tot één dag. Haar ‘primaire roeping’ ligt nu in haar gezin met drie jonge kinderen. (...)

Heel anders was de bijdrage van dr. Miranda Klaver, hoogleraar Antropologie van religie aan de VU in Amsterdam. Naast de bescheiden en herkenbare verhalen van Pons, Schot en Van den Heuvel, schetste zij een minder herkenbaar beeld van de refovrouw. Zo wees prof. Klaver onder andere op de impact van de naar Nederland gehaalde Nashville-verklaring, die enkele jaren geleden voor veel opschudding zorgde vanwege het behoudende standpunt dat ten aanzien van lhbti-problematiek werd ingenomen. ‘Nashville’ betrekken op de positie van de vrouw in refokringen is nogal heftig. Volgens Trouw trok de hoogleraar zelfs een parallel met de slavernij. Die werd theologisch verdedigd met teksten uit de Bijbel. Hetzelfde gebeurt in onze tijd ten aanzien van vrouwen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen