Een geschonken ja

Hoe mooi als jongeren (of ouderen!) belijdeniscatechisatie volgden en er mooie, lerende gesprekken waren in een vertrouwelijke setting rond een open Bijbel. Hoe mooi als er, bij alle verschillen die er zijn, herkenning is rond die prachtige titel van een hoofdstuk uit een belijdeniscatechesemethode: Het begon in mij te geloven! Het is een groot wonder om zo terug te blikken op je eigen leven en verlangend te worden je geloof te belijden. Het is ook een groot wonder om als gemeente, ouders en grootouders die goede keuze te zien en te horen in het leven van jongeren.

Naar ons ‘ja’ leven

Dit is een diepe erkenning dat het enkel genade is, het werk van de Heilige Geest. Ons belijden is een geschonken ja. We hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. We leren het van de Heilige Geest. Halleluja!

Die verwondering uit zich in dit ene woordje: ja! Een amen op het wonder dat het de Heilige Geest is Die dit belijden in ons hart en op onze mond wil leggen. En dan zijn er momenten dat je ‘ja’ tegen God zó uit de grond van je hart komt dat je nooit meer zou willen zondigen. Dat je jubelt: Mijn hart, o Hemelmajesteit, is tot Uw dienst en lof bereid. En dat je daar nog naar leeft ook. Dit zijn momenten om te koesteren.

Goed om te bedenken dat dit niet uit onszelf opkomt. Wie redt dit vrucht dragen zonder de Heilige Geest? De duivel is er ook nog. En de wereld. En ons eigen vlees...

Terugval

Wat te doen als je na je belijden onderuitgaat, als later het heilige vuur plaatsmaakt voor lauwheid, als zonden het leven dicht bij God overschaduwen? Dan is het goed om het gebed van David te spellen na het moment dat hij ontdekte hoe ontzettend hij onderuit was gegaan: ‘Verwerp mij niet van voor Uw aangezicht en neem Uw Heilige Geest niet van mij weg.’ (Ps.51:13)

David bidt hier een opvallend gebed. Allereerst valt op dát David om de Heilige Geest bidt, al lang nadat hij (meer dan eens) ‘openbare geloofsbelijdenis’ aflegde. Tegenover Goliath: ‘Maar ik kom naar u toe in de Naam van de Heere van de legermachten’. Bij de voorbereidingen voor de tempelbouw: ‘Daarom bent U groot, Heere God, want er is niemand zoals U, en er is geen God dan U alleen, zoals blijkt uit alles wat wij met onze eigen oren gehoord hebben.’

Ook ná die belijdenis heeft David de Heilige Geest kennelijk niet ‘op zak’. Kennelijk heeft hij de vervulling met de Heilige Geest nodig. Een vurig gebed om de Heilige Geest mag in het leven van een christen niet ontbreken.

Wie eerlijk is voor God, zal het woord terugval herkennen als bittere realiteit na het belijden van ons geloof. De Heere Jezus volgen is een weg van vallen en opstaan. Goed om dit de Heere eerlijk te belijden. Anders kwijnt ons geloofsleven weg (Ps.32).

Gods verbondsliefde

Maar het is niet alleen veelzeggend dát David blijvend om de Heilige Geest bidt, maar daarnaast ook opmerkelijk hóé Hij om die Geest bidt na zijn gruwelijke terugval in zijn leven met de Heere. Als David terugvalt en God hem hieraan ontdekt, valt David met heel zijn bestaan terug op... Gods verbondsliefde. Want hij bidt na zijn terugval niet: Gééf mij uw Heilige Geest. Nee, hij bidt om niet te hoeven schéíden van Gods Heilige Geest. Daarmee brengt hij zichzelf te binnen dat God in zijn leven gekomen was. Dieper, houdt hij de Heere het goede werk dat Hij in hem begon voor: Heere, ík begon toch niet te geloven, maar hét begon in mij te geloven, door de kracht van Uw Heilige Geest. Het was toch Úw Geest Die in mij een goed werk begon?

Dat het Zíjn werk is, geeft bodem onder ons bestaan. Dit geeft David moed en verlangen te bidden om een rein hart. Onze liefde voor de Heere verdiept zich als we mogen ervaren dat de Heilige Geest ons vasthoudt en het met ons uithoudt.

Houvast

De mooie belijdenismethode waar ik de prachtige uitdrukking ‘het begon in mij te geloven’ aan ontleen, draagt een titel die tot nadenken stemt: ‘Hou(d)vast’. Wie weet een beter houvast dan het geloof dat God vasthoudt wat Hij begon? Alleen al daarom zouden we geen kerkdienst mogen missen, om iedere week het genadewoord te horen: Die trouw houdt. Die niet loslaat de werken van Zijn handen... Worden we zo telkens, dwars door onze terugvallen heen, niet teruggeworpen op ons enige Houvast, het Anker van onze hoop, de verkiezende Vader, de verlossende Zoon en de vernieuwende Geest, Die het wonder boven wonder met ons uithoudt? Hier halen we ons hart aan op.

Tegelijkertijd ligt er in die titel een opdracht besloten: vasthouden, volharden in het geloof, in de navolging van Christus. Hoe houd je vast? Door voortdurend verwachtingsvol te bidden om de Heilige Geest. Verwachtingsvol, omdat God alles kan, behalve het werk van Zijn hand loslaten. Hij houdt Zijn kinderen vast. Belijden is je hand in die van de Vader leggen, om niet onderuit te gaan én te geloven dat Hij je hand vast zal houden als je toch struikelt.

Moed scheppen

Het gebed om de Heilige Geest is van cruciaal belang. Van David leren we dat volharden, ootmoedig bidden om de Heilige Geest geen onzeker bestaan is, maar ons ootmoedig terugbrengt bij de zaligheid, die vastligt buiten onszelf. God laat geen bidder staan. Hier mogen we moed uit scheppen. Zoals de Heere Jezus ons leert om dagelijks te bidden om vergeving van onze schulden, bidden we dagelijks om de Heilige Geest. Niet omdat we twijfelen of God onze schuld vergeven wil en Zijn Geest wil geven, maar omdat we geloven dat Hij graag vergeeft en het Zijn liefste werk is om woning te houden in zondaarsharten. In dit gebed wil God ons voortdurend geven wat we in Christus hebben: verbondsliefde.

Bestemming

Zoveel mag duidelijk zijn: we moeten bij het in praktijk brengen van onze belijdenis maar ernstig rekening houden met terugvallen. Zonder bekering en schuldbelijdenis zal het niet gaan. Toch is daar niet alles mee gezegd. De Heere is het waard dat we groeien in geloof, hoop en liefde, dat we steeds dichter bij Hem leven, kleiner van onszelf denken en groter van de Heere, ons meer en meer verwonderen over de grootheid van Gods genade, ook meer vrucht dragen tot Zijn eer. Laten we nu voor dit alles de Heilige Geest nodig hebben.

Paulus keek met dankbaarheid naar de gemeente van Filippi. En wij geloven met Paulus mee, met blijdschap voor wie belijdenis doen, met hoge verwachting van onze drie-enige God: ‘Ik vertrouw erop dat Hij Die in u een goed werk begonnen is, dat voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus.’

Zo komen we tot bestemming.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen