In memoriam ds. D. Heikoop

Op vrijdag 13 maart overleed in het Antoniusziekenhuis in Nieuwegein ds. Dirk Heikoop, in de leeftijd van 86 jaar. Hij was predikant van de hervormde gemeenten van Stavenisse, Herwijnen, IJmuiden-West en Nieuwegein-Vreeswijk, waar hij in 1995 met emeritaat ging. Als bijstand diende hij daarna in Enkhuizen en Sleeuwijk. Tot kort voor zijn sterven leidde hij gedurende 25 jaar een bijbelkring in Nieuwegein, waar ik hem een jaar na zijn emeritaat was opgevolgd.

Predikant

Het geestelijke klimaat van de gereformeerde gemeente in Den Haag, waar hij belijdenis had gedaan, ontgroeide hij zonder rancune. Onder de prediking van verschillende Haagse predikanten werd de overgang gemaakt naar de Hervormde Kerk. De roeping om predikant te worden was het beslissende motief. Daar ontsprong zijn belangstelling voor theologie. In prediking en pastorale ontmoetingen zocht hij de betekenis van het Woord toegankelijk te maken. Ooit schreef hij dat zijn kinderen de meest kritische ouderlingen waren. Dat zijn twee zonen in het voetspoor van hun vader traden en predikant zijn geworden, is opmerkelijk. Ds. Heikoop was een goede collega, die bescheiden en betrokken zijn weg ging. Origineel en wars van sjabloonprediking gaf hij niet om ambtelijke status. Zijn levendige geest en brede belangstelling stonden garant voor telkens boeiende ontmoetingen vol anekdotes. Over zijn kleinkinderen, die hielpen om met moderne communicatie uit de voeten te kunnen. Over Amerika en de kerkdiensten, die hij daar en ook in andere werelddelen bezocht. Zijn liefde voor H.F. Kohlbrugge bracht hem bij Hermann Albert Hesse (1877-1957), gereformeerd predikant in Elberfeld, over wie hij in 1992 bij prof. C. Graafland een doctoraalscriptie schreef. Binnen de Bekennende Kirche tijdens de opkomst van het Derde Rijk was Hesse medeondertekenaar van de Barmer Thesen. Ds. Heikoop onderhield bij dit onderzoek intensief contact met de jongste zoon van Hesse.

Verbinding

Collega Heikoop had een gave om gesprekken aan te gaan. Het was hem eigen om verbinding te zoeken. Hij genoot ervan om als man van de grote stad zich aan te passen aan veelkleurig dorpsleven. In Stavenisse woon de een rooms-katholieke kloosterzuster die elke zondag tweemaal in habijt naar de Hervormde kerk ging en die hij de eerste beginselen van het Hebreeuws bijbracht.

De huisarts was in Lambarene vrijwilliger geweest onder Albert Schweitzer. Toen er een kind stierf, leende hij aan de ongeruste ouders zijn exemplaar van de Redelijke Godsdienst, waarin à Brakel schreef over heilszekerheid voor jonggestorven kinderen van gelovige ouders. Ze geloofden hem pas, toen ze door hun oud gereformeerde buren gerust waren gesteld dat de jongere uitgave van Brakel van de dominee geen vervalsing was.

In zijn tweede gemeente, Herwijnen, is mede onder zijn leiding een richtingenstrijd ten einde gekomen. In Nieuwegein stond hij voor de opgave om de overgang van de Dorpsgemeente Vreeswijk te begeleiden in de richting van een wijkgemeente in de nieuwgevormde stad Nieuwegein, zoals hij dat in IJmuiden-West had leren kennen. Hervormd Vreeswijk kreeg in 1993 haar eerste fulltime IZB-evangelist.

Drinken uit de Bron

Preken die ik van hem hoorde, kenmerkten zich door frisse, gedegen en soms scherpzinnige bijbeluitleg vanuit het hart van het Evangelie. Dat was de bron waaruit hij dronk en voor anderen uit putte. Toen hij in 2015 zijn preekbeurten moest teruggeven en hij in Herwijnen zijn allerlaatste preek zou houden, zei hij: ‘Het Woord is zo onuitputtelijk rijk. We kunnen nooit zeggen: we hebben het hele Woord begrepen. Steeds weer ontdek je nieuwe dingen, ook als je al vijftig jaar preekt. De Heilige Geest wil ons steeds verder brengen, steeds dichter bij Christus. Hij moet centraal staan, het gaat om Zijn lijden, opstanding en wederkomst. Ik besef dat ik daarin zeer onvolkomen ben geweest.’

Deze eerlijkheid was kenmerkend voor hem die zich nergens op liet voorstaan. Ook zijn leven kende moeite en verdriet. De laatste jaren van zijn leven gaf Psalm 63 als morgenlied de kracht om dagelijks in het geloof te volharden. Die psalm hebben we met zijn vrouw, enkele familieleden en naaste vrienden gelezen in de dienst van Woord en gebed, voorafgaand aan zijn begrafenis. We lazen er Johannes 19:28-30 bij, omdat Jezus Christus onze schuld als Zijn dorst op Zich nam. De Levensvorst vervulde onze levensdorst in Zijn woord ‘Het is volbracht’.

Op Zijn kosten wacht ook Dirk Heikoop op de grote, nieuwe morgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen