Dienstbaar in Costa Rica

Op het platteland heerst veel armoede. Ouders moeten hard werken om geld te verdienen. Omdat ze zo weinig verdienen, werken beide ouders vele uren per dag. Er is weinig toezicht op de kinderen, die daardoor makkelijk worden overgehaald tot drugsgebruik of slachtoffer worden van misbruik.

Ouders ondersteunen

‘In de buurt van de kerk zijn veel disfunctionerende gezinnen. Het is het verlangen van onze gemeente om juist voor deze kinderen iets te betekenen. Dat is ook de reden waarom we op het terrein van de kerk een speeltuin hebben gemaakt, dan kunnen de kinderen veilig spelen’, vertelt ds. Alexander (zie kader). In nieuwgebouwde klaslokalen wil de gemeente de kinderen bijles geven en ouders ondersteunen in de opvoeding door middel van een familieprogramma. Tijdens deze bijeenkomsten wil ze ook het Evangelie delen. Een grote droom is om bovendien ooit een eethuisje te starten. Er zijn veel kinderen die niet dagelijks een warme maaltijd krijgen.

Het verlangen om dienstbaar te zijn voor de omgeving leeft niet alleen bij de predikant. Al langere tijd is de gemeente op zoek naar manieren waarop ze van betekenis kan zijn voor de mensen om zich heen. Dat is de reden waarom zij meedoet met het programma Una Iglesia al Servicio (een kerk die dient). Dit programma helpt lokale kerken in hun diaconale bewustzijn. De gemeente doet mee omdat ze graag geïnspireerd wil worden en handvatten wil krijgen om als kerk iets te kunnen betekenen voor de omgeving.

Programma ‘Een kerk die dient’

Het programma Una Iglesia Al Servicio is een cursus die door ESEPA (Escuela de Estudios Pastorales), een seminarie in de hoofdstad San Jose, wordt aangeboden. Kees Geluk, docent aan ESEPA en uitgezonden door de GZB, ontwikkelde het samen met zijn collega Juan Carlos. Tijdens zijn verblijf in Costa Rica merkte Kees namelijk dat een aantal kerken hun roeping om verschil te maken in hun omgeving echt prioriteit geven. Ze zijn zoekend hoe ze dat praktisch vorm kunnen geven. Daarnaast zijn er ook kerken die zich nauwelijks bewust lijken te zijn van hun diaconale opdracht. De cursus helpt lokale kerken op dit terrein.

In Costa Rica kent men niet de luxe van een fulltime predikant. De meeste voorgangers doen de werkzaamheden voor de kerk naast een andere baan. Ook het opleidingsniveau is sterk wisselend. Het seminarie ondersteunt en draagt bij aan de verdere ontwikkeling van deze predikanten. Daarnaast organiseert het ontbijtontmoetingen, zodat pastors en andere vrijwilligers leren van elkaar. Zo wordt er samen gebouwd aan goed leiderschap, met oog voor de mensen in de omgeving.

Deelnemers

In het eenvoudige kerkgebouw worden plastic tuinstoelen gezet. Alle ramen en deuren staan open, want het is verzengend heet. De eerste gemeenteleden druppelen binnen. Het is mooi om te zien hoe divers de groep van deelnemers is, zowel jong als oud doet mee. Opvallend is dat de vrouwen in de meerderheid zijn. De mannen zijn aan het werk en hebben over het algemeen weinig contacten in de buurt.

Al snel doet iedereen actief mee met de bijbelstudie over de barmhartige Samaritaan. Er worden diverse filmpjes getoond met voorbeelden van mensen die verkeerde keuzes hebben gemaakt of die veel tegenslag te verduren hebben gehad. Hoe ga je met hen om? ‘Dat begint al met de manier waarop je naar hen kijkt’, zo vertelt Kees Geluk aan de deelnemers. ‘Zoals deze vrouw die vanwege haar grote armoede een klein drugstransport naar de gevangenis heeft gedaan en daarbij is opgepakt. Ze is de voogdij over haar vijf kinderen kwijtgeraakt. Kijk je naar haar met een kritische of met een begripvolle blik?’

Antwoord op het gebed

De cursus helpt gemeenteleden om vanuit het Evangelie met andere ogen naar hun omgeving te kijken. Of om het met de woorden van ds. Alexander te zeggen: ‘Het is belangrijk dat je het antwoord wilt zijn op het gebed van een ander! Dus bid niet alleen voor jezelf, maar kijk of je het antwoord op het gebed van een ander kan zijn.’

Dat begint door goed om te je heen te kijken. Welke simpele acties kun je zelf doen? Van het straatje vegen voor je buren of die ene kop koffie voor de buurvrouw, tot de buurman rondrijden in zijn rolstoel. ‘Het gaat om kleine acties die het verschil kunnen maken’, leren de gemeenteleden. Deelnemers aan de cursus ontvangen aan het eind een diploma. Voor sommige mensen is dit het eerste diploma dat ze ooit hebben gekregen. Wat staan ze ermee te stralen. Na afloop van het programma worden de gemeenteleden uitgezonden om in hun eigen buurtje verschil te maken.

Omgeving dienen

Zo trekken Kees Geluk en zijn collega Juan Carlos door de regio om lokale kerken te begeleiden in hun diaconale bewustzijn. Op diverse plekken in Costa Rica hebben we tijdens ons bezoek gemeenten ontmoet die vanuit de oproep van het Evangelie niet anders kunnen dan omzien naar de mensen om hen heen. Door het starten van maaltijdprojecten, opvanghuizen of huiswerkklasjes zoekt elke gemeente een manier om de eigen omgeving te dienen.

Dat is een spiegel voor ons als kerk in Nederland. Want wat zien wij als wij om ons heen kijken? En hoe maken wij het verschil? Dat begint ook bij ons heel gewoon bij onze buurman of buurvrouw.

Ds. Alexander

Wanneer we hem in Costa Rica ontmoeten, heeft hij een kruiwagen vol zand aan zijn handen, laarzen aan zijn voeten en is hij gekleed in oude kleren. Zo op het eerste gezicht zou je niet denken dat dit de predikant is van de kerk in Selva de Guácimo, een klein dorp op het platteland, op vier uur rijden van de hoofdstad San José. Toch is hij het, ds. Alexander, druk bezig met de bouw van een aantal klaslokalen. Hij verontschuldigt zich voor zijn outfit en vieze handen, maar hij vertelt ook van zijn verlangen om meer te betekenen voor de gezinnen uit het dorp en over het plan van de nieuwe klaslokalen. Voor ons als HGJB’ers is het een kennismaking die direct de toon zal zetten.

Diaconaal project ‘Ik zie, ik zie’

De GZB ondersteunt gemeenten in Costa Rica in diverse projecten. Dit gebeurt niet alleen door het geven van financiële middelen, maar ook door het coachen en trainen van gemeenten in diaconale presentie. De HGJB wil met het diaconale project ‘Ik zie, ik zie’ jongeren en gemeenten in Nederland inspireren met het verhaal van de kerken in Costa Rica. Wat zien we als we écht kijken? Hiervoor biedt de jongerenorganisatie diverse materialen aan, zoals video’s, fotomateriaal, clubprogramma’s, een preekschets met preekschrijfkaart, posters en actiekaarten. Wie de kerk in Costa Rica wil helpen om van betekenis te zijn voor kinderen en gezinnen en hen daardoor nieuw perspectief in hun leven wil geven, kan voor materialen en projecten terecht op diaconaalproject.nl.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen