Spurgeon en Marx

Halverwege de negentiende eeuw woonde zowel Charles Spurgeon als Karl Marx in Londen. Beiden genoten grote bekendheid onder de arbeidersklasse, die het zwaar te verduren had. Met een beetje geluk zou Marx een revolutie hebben kunnen beginnen die te vergelijken is met de bloedige revoluties in Frankrijk en Rusland. Door goddelijke voorzienigheid was dit geluk echter niet aan zijn zijde. Marx (en zijn vriend Friedrich Engels) stuitten namelijk op Spurgeon, die een waardige tegenstander bleek. Spurgeon streed, net als zij, om de ziel van mensen.

Daar waar Marx het vuur van bloedige revolutie en klassenongelijkheid opstookte, preekte Spurgeon over zonde, genade en eenheid door het bloed van Christus. Marx spiegelde een communistische utopie (droombeeld) voor en verkondigde dat hij alle eeuwige waarheden wilde vernietigen door zelf op Gods troon te zitten. Tegelijk waarschuwde Spurgeon vanaf de preekstoel: ‘Als het socialisme omarmd wordt, zal dat resulteren in een grote verstoring van de samenleving zoals we die nu kennen. Het zal de hele samenleving vermorzelen. Mensen zullen dwalen als monsterlijke ijsbergen in de zee die tegen elkaar aanbotsen, om uiteindelijk totaal vernietigd te worden.’ Hij waarschuwde predikers die ‘de grootse, oude waarheden van het Evangelie, (waardoor) zondaar werden bekeerd en heiligen opgebouwd’, inruilden voor het najagen van een communistische utopie op aarde.

Spurgeon en mannen zoals hij omarmden de cultuur waarvan zij deel uitmaakten met moed, standvastigheid en hoop. Ik geloof dat door dit robuuste christelijke geloof de communistische ideologie geen wortel kon schieten en een bloedige revolutie in Engeland voorkomen is. De strijd tussen de twee ideologieën is trouwens niet over. De marxistische wolf vermomt zich nu in de schaapskleren van bijvoorbeeld radicale theologie en sociale gerechtigheid en verleidt velen. Maar ook nu mogen we, in de woorden van Spurgeon, ‘het goud van persoonlijk christendom niet inruilen voor het onedele metaal van een christelijk socialisme’. Ook nu kan een diepe persoonlijke transformatie voor een verandering van de samenleving zorgen.

Aan het eind van het leven van Engels vroeg Marx’ dochter hem wie hij het meest verafschuwde. Engels antwoordde met één woord: ‘Spurgeon’. Spurgeon zou postuum alsnog de Nobelprijs voor de vrede moeten krijgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen