Globaal bekeken

In Kerk & Israël onderweg (een uitgave van de dienstenorganisatie van de Protestantse Kerk) schreef Bert Oude Engberink, voorganger van de liberaal Joodse gemeente Twente, over vastendag Tisja Beav:

Vandaag op Tisja Beav, de negende van de maand av, geen Lechajim! En er wordt zeker niet geproost. Woensdagavond 29 juli begint de 25-uurs vastendag over het verlies van de eerste tempel in 587 voor de gewone jaartelling (g.j.) door koning Nebukadnezar van Babylon en de tweede in 70 g.j. door de Romeinse legers onder Titus. Een afbeelding hiervan is nog te vinden op de Titusboog in Rome.

Treuren we dan zo hard om die beide tempels, die in essentie als offerplaatsen werden gebruikt? Zouden we dan nog steeds een grote offercultus hebben gehad als dit niet was gebeurd? Vast niet, of misschien wel. Het ligt er maar aan uit welke joodse denominatie je komt. De treurdag is te meer een dag van bezinning op wat ons in meer dan dertig eeuwen is overkomen, behalve door vijanden, zeker ook door eigen onenigheid. Officieel treuren we over historische rampen, maar wie vreselijke dingen in zijn privéleven heeft meegemaakt, zal zeker ook daarbij stilstaan. Bijvoorbeeld iemand verloren bij een ongeval, door ziekte, nu de ellende en angst vanwege de coronapandemie. Al die overledenen aan Covid-19 alleen al in Nederland hadden familie, buren en vrienden. De ongewisheid over bekenden die ziek zijn. Over de oudsten onder ons.

Vanaf 17 tammoez, de dag van de eerste bres in de stadsmuur van Jeruzalem, is er zelfs een aanloop van drie weken naar 9 av, waarin de troosteloze sfeer toeneemt. Geen feesten, geen bruiloft, slechts matiging in alles. Naast 9 av kennen we nog drie treurdagen op onze kalender. Zouden we als volk door de eeuwen heen meer eenheid hebben vertoond, dan was het ons vast beter gegaan, leggen onze rabbijnen uit. Feit is wel dat we gezamenlijk voor alle ellende één datum op de kalender hebben gezet om te treuren: 9 av, zodat we de andere 364 dagen ons normale leven kunnen vervolgen. Heel psychologisch.

We treuren, hoewel het geen populaire datum is, zo midden in de vakantieperiode. Er zullen meer Joden aan het zwembad zitten dan vastend op de vloer in rouwstemming. We lezen die dag twee maal de Klaagliederen van Jeremia, maar populair is dat bijbelboek niet. Allemaal ellende. Onze oudste generatie heeft vergelijkbare dingen meegemaakt. Maar wie wel vast en treurt, zal die dag niets eten en drinken, proberen anderen niet te groeten, zich onthouden en samenkomen in een schaarsverlichte sjoel. Geen Torastudie, want dat zou vreugde brengen.

Wanneer we vasten met Jom Kipoer, dan eten we voorafgaand én na afloop een feestmaal. Maar ingaande 9 av eten we maar weinig. Een geroosterde boterham met hardgekookt ei en wat as. Of voor een vollere maag boekweitgrutten met ei. En na afloop al weer net zo. Geen dag met een happy end. •••

In Adcetera, een gezamenlijke uitgave van deputaten ADC (Archief- en Documentatiecentrum van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt) en de archiefcommissie (Nederlands Gereformeerde Kerken), een aankondiging van een nieuwe Bavinck-biografie:

Dit najaar verschijnt een Engelstalige biografie over Herman Bavinck (1854-1921), de beroemdste hoogleraar die aan de theologische opleiding in Kampen heeft gedoceerd. Zijn werk wordt wereldwijd vertaald en er verschijnen aan de lopende band proefschriften en andere studies over zijn werk. De internationale uitstraling van zijn werk komt goed tot uitdrukking door het feit dat de biograaf geen Nederlander is, maar een Schot, James Eglinton. Denk nu niet dat zo’n buitenlander zich vast niet goed kan verplaatsen in Bavincks Nederlandse wereld, want Eglinton leest niet alleen goed Nederlands, hij heeft ook een aantal jaren aan de Theologische Universiteit in Kampen gewerkt. Hij heeft grondig onderzoek verricht in Nederlandse archieven en periodieken, en biedt veel nieuws. Zijn biografie verschijnt in het Engels en is een waardige opvolger van de grondige Bavinck-biografieën van Valentijn Hepp (Dr. Herman Bavinck, 1922) en Rolf Bremmer (Herman Bavinck en zijn tijdgenoten, 1961).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen