Nawoord

In Enschede heeft de situatie van krimp geleid tot samenwking die door bundeling van krachten geleid heeft tot nieuw kerkelijk elan. Wie zou dat niet toejuichen?

Laat er geen twijfel over bestaan: waar dat maar enigszins mogelijk is, moet samenwerking worden nagestreefd. We zullen daarbij bereid moeten zijn over onze eigen schaduw heen te stappen. We moeten leren dat de kerk breder is dan de vertrouwde kring van gelijkgezinden.

Dat neemt niet weg dat er ook situaties zijn waarin een dergelijke samenwerking moeilijk of zelfs onmogelijk is, omdat de geografische of geestelijke afstand te groot is.

Terecht is er in deze tijd aandacht voor de eigen betekenis van kleine dorpsgemeenten. Maar ook geestelijk kan de afstand zo groot zijn dat gedwongen samenwerking alleen maar tot vervreemding leidt. Het bezwaar tegen het voorgenomen besluit van de synode is dat langdurige structurele hulpdiensten verboden worden, ook als er geen alternatieven lijken te zijn.

Inmiddels hebben de Bond van Nederlandse Predikanten en de Vereniging van Kerkrentmeesterlijk Beheer een oproep aan de synode gedaan: ‘Het breed moderamen van de classicale vergadering zou in die gevallen kunnen toetsen of verlenging van de termijn voor structurele hulpdiensten toch de voorkeur verdient, en ook of dispensatie ten aanzien van de ketenbepaling op zijn plaats is. Daarom zeggen wij: sluit verlenging van structurele hulpdiensten niet in alle gevallen uit!’ Dat voorstel verdient wat mij betreft alle ondersteuning.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen