300 Japanse kanselbijbels

De oorlog tussen Israël en Hamas houdt de gemoederen bezig. Steeds duikt de naam van deze terroristische organisatie op. Maar wat willen de strijders van Hamas, wat zijn hun doelstellingen? Het CIDI (Centrum voor Informatie en Documentatie Israël) zorgt voor meer duidelijkheid.

Cidi.nl

De ideologie van Hamas heeft haar wortels in het gedachtegoed van de Moslimbroederschap. Volgens de Moslimbroederschap moet de overheid ervoor zorgen dat de samenleving is ingericht volgens de regels van de islam. Er wordt dus geen onderscheid gemaakt tussen religie en politiek. Het motto van de Moslimbroederschap is: Islam is de oplossing. Hamas heeft vanuit deze visie een compromisloze opstelling ten aanzien van Israël: de Joodse staat moet verdwijnen, heel het gebied van de rivier Jordaan tot de Middellandse Zee moet worden ‘bevrijd’.

Hamas is uitdrukkelijk géén nationalistische organisatie. Nationalisme is immers een seculiere ideologie en de islam maakt geen onderscheid tussen landen en volkeren. Dit is een belangrijk onderscheid tussen Hamas en Palestijns-nationalistische organisaties zoals de PLO. De ideologie van Hamas wordt samengevat in de volgende doctrine:

‘De verlossing door de Islam vereist op de eerste plaats een oorlog voor de bevrijding van Palestina, want de macht van de gelovigen kan niet herrijzen zolang Israël als een speerpunt van de westerse cultuur in het hart van de islamitische wereld bestaat.’

Het politieke program van Hamas is uitgewerkt in het Handvest van de beweging. In het handvest wordt opgeroepen tot de vernietiging van Israël en worden Joden met grove antisemitische stereotyperingen afgeschilderd.

Uit het voorwoord: ‘Israël zal opkomen en overeind blijven tot de Islam het vernietigt, net zoals die de voorgangers ervan heeft vernietigd (...). [Want] onze strijd tegen de Joden is buitengewoon veel omvattend en van groot belang (...).

Uit artikel 7: ‘De Islamitische Verzetsbeweging streeft naar de verwezenlijking van Allahs belofte, hoeveel tijd dat ook kost. De profeet, gebed en vrede zij met hem, heeft gezegd: “De tijd dat de Moslims de joden zullen bevechten (en hen zullen doden) zal niet komen, totdat de joden zich achter rotsen en bomen verstoppen, die zullen uitschreeuwen: “O Moslim, o Abdallah [slaaf van Allah], achter mij zit een jood, kom hier en dood hem!”.

Uit artikel 11: ‘Het land van Palestina is een Islamitisch wakf [onroerend goed met speciale status en onder Islamitisch beheer] dat is geheiligd voor toekomstige Islamitische generaties tot de Dag der Opstanding. Niemand kan er geheel of gedeeltelijk afstand van doen [...]’.

Uit artikel 22: ‘(...) Er is geen oorlog uitgebroken waar hun vingerafdrukken zich niet op bevinden (...)’.

In 2017 volgde er een update. Het nieuwe handvest is inhoudelijk hetzelfde, maar uit zich minder expliciet over de vernietiging van de staat Israël. Het virulente antisemitisme is er wat uitgehaald en de oproep uit de Koran om Joden te doden is niet meer opgenomen. Op de meeste plekken waar gesproken wordt over Joden, wordt nu gesproken over Zionisten. De strijd van Hamas is nu gericht tegen het ‘racistische en niet humane Zionistisch project’.

NRC

In NRC van 16 oktober staat een verhaal over een boekbinder in Friesland die de opdracht kreeg om 300 kanselbijbels te leveren aan het Japanse Bijbelgenootschap. Een paar fragmenten uit dit bijzondere interview door Gretha Pama.

Boekbinder Wytze Fopma uit Wier (Friesland) heeft ‘een eenmansbedrijf’, zei hij bij het maken van de afspraak. Dus is een enorme loods op een industrieterrein met de ene zware machine na de andere niet meteen wat je verwacht. Zelf staat hij helemaal achterin te werken, gebogen over een antieke, gietijzeren verguldpers. Je ziet zijn silhouet pas als je een paar meter naar binnen bent gelopen. (...)

Acht jaar geleden begon hij voor zichzelf, de loods kocht hij drie jaar terug. Bij FopmaWier kun je boeken laten maken in oplages van één tot enkele honderden.

Hij zoekt voor je uit welk papier geschikt is en bepaalt de dikte van de katernen – voor een boek wordt papier gevouwen tot ‘katernen’ van 4, 8, 12, 16, 24 of 32 pagina’s. Dan naait hij die katernen met garen aan elkaar, maakt een passende, soms leren boekband, en bevestigt ten slotte het binnenwerk aan die boekband. (...) Dus was het nogal een grote opdracht die hij een paar jaar geleden kreeg: 300 bijbels voor de Japan Bible Society in Tokio. Ze zijn intussen klaar, vier pallets vol zijn er verscheept. Het zijn kanselbijbels, tien centimeter dik, gebonden in leer, volledig sneeverguld.

Hoe is dat zo gekomen?

‘Ik las een keer een interview met een uitgever hier in de buurt. Hij had een facsimile laten maken van een zeventiende-eeuwse bijbel, daar ging het stuk over. Ik zag de foto’s van die bijbels en dacht: die had ik ook wel willen maken. En, dacht ik ook: dan zou ik het beter willen doen. Een paar jaar later belde die uitgever mij, hij zei: u zit maar vijftien kilometer bij mij vandaan, we zitten in hetzelfde werk en toch kennen we elkaar niet. Kunnen we een afspraak maken, want ik ben niet tevreden over de productie van die bijbels. Ik zei: dat verbaast me niks, ik zag nog wel wat verbeterpuntjes.’ (...)

En toen werd de opdracht: 300 Japanse kanselbijbels. Dacht je niet ‘kan ik dat wel?’

‘Toen ze het boek dat ze wilden in onze eerste zoommeeting voor de camera omhoog hielden, kreeg ik het wel even warm: wat een dik boek. Maar ik zei natuurlijk ‘dat moet wel lukken’. En dan moet je dus een offerte maken voor een prototype. Ik dacht: ik ben hier al de duurste, misschien ben ik daar nog wel veel duur der dan wat ze gewend zijn. Maar je moet toch zeggen wat het kost, je kunt niet een paar weken later komen met ‘ik heb me vergist, het wordt wat duurder’. Dus ik noemde een heel hoog bedrag. Doe maar, zeiden ze – dus ze vertrouwden me. Door dat geld konden we op alle slakken zout leggen, we hebben het hele proces gesimuleerd, ook het drukken en het goud op snee. Dat was nog een lastige, want dat kost een paar uur als je dat met de hand doet. En er moesten driehonderd exemplaren komen dus dat moest ik machinaal zien te verwerken.’ (...)

En er was meer dat lastig was: de grote hoeveelheid katernen. ‘Door ieder katern gaat garen, dus als je honderd katernen op elkaar hebt liggen, en daar is het garen doorheen gegaan, krijg je een verdikking aan één kant.’ De katernen zijn nu zo genaaid dat de steken per katern om en om verspringen, waardoor ze niet op elkaar liggen.

Over drie weken gaat hij naar Japan. Voor die tijd gaat hij nog een pak kopen, dat had hij tot nu toe nooit nodig. ‘Ik kom daar op zaterdag uit het vliegtuig rollen, op zondag ga ik met ze naar de kerk en moet ik ook nog een toespraak houden. Dus daar ga ik niet in mijn spijkerbroek staan. Dat is respectloos.’ Wat hij ook nog gaat doen voordat hij vertrekt: ‘Volgende week heb ik een afspraak met een dominee. Wat ik je vertelde over iets geven en het dan terugkrijgen – dat ga ik die dominee voorleggen en dan hoop ik dat hij zegt: daar past dat en dat bijbelverhaal bij. Het lijkt me mooi om daar dan aan te refereren in mijn toespraak. Want dan geef je ook aan dat je het meent. Ik ben niet gelovig, maar ik heb wel hun vlaggenschip gemaakt. En ik heb groot respect voor mensen die wel dat geloof belijden.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen