Wees sterk, houd koers

Jozua 23 is het hoofdstuk waarin we lezen dat Jozua heel Israël, samen met zijn oudsten, stamhoofden, rechters en opzieners bijeenroept voor een afscheidsrede. De belangrijkste vertegenwoordigers van het volk zijn aanwezig. Ze moeten de woorden van Jozua meenemen en in hun stammen en families doorgeven.

Blinde vlek

Uit Jozua’s woorden blijkt duidelijk dat hij het onderwijs van Mozes gehoord en opgeslagen heeft. Vele zaken uit het boek Deuteronomium komen bij Jozua terug. Ook dingen die hij zelf van de Heere hoorde toen hij de leiding over Israël kreeg, klinken erin door. Jozua is een man die de traditie kent en hooghoudt. Leven bij de traditie is: vanuit het verleden toeeigenen wat belangrijk is, erbij leven in het heden en het doorgeven richting de toekomst. Het is jammer dat leven bij de traditie bij veel moderne mensen een blinde vlek lijkt te zijn.

Beslissende factor

Jozua vraagt de aandacht van Israël voor alles wat de Heere gedaan heeft aan al de volken die in Kanaän woonden. Ze hebben met eigen ogen gezien dat de Heere voor hen gestreden heeft.

In Gods kracht heeft Jozua vanaf de Jordaan tot aan de Middellandse Zee het gebied van de volkeren aan Israël doen toevallen, als erfbezit voor hun stammen. De Heere zal de volkeren ook verder verdrijven. Israël hoeft van het innemen van Kanaän dus niet te zeggen: die klus hebben wij mooi geklaard. Ze hebben zich wel ingezet, maar de beslissende factor tot de overwinning was de inbreng en zegen van de Heere.

Hun zwaard deed hen dit land niet erven,

hun arm deed hen geen heil verwerven,

maar Uwe rechterhand, Uw macht

heeft hun die voorspoed toegebracht. (Ps.44)

Het is weer het goede, oude lied van na de doortocht door de Schelfzee: ‘De Heere is mijn kracht.’ (Ex.15)

Op uw hoede

Dat God land, leven en heil gegeven heeft, moet vervolgens motiveren om ‘zeer sterk te zijn door alles wat geschreven is in het wetboek van Mozes in acht te nemen en na te leven’ (Joz.23:6). Israël moet inspanning leveren en energie gebruiken voor het vrezen van de Heere en het houden van Zijn geboden. Gaat dit dan niet vanzelf? God geeft zeker door Zijn genade en Geest kracht om voor Hem te leven. Maar het vraagt wel om menselijke inzet en aandacht.

Worden we lui en achteloos, dan worden we snel ingepakt door de levenswijze en goden van ‘Kanaänitische volken die nog bij ons overgebleven zijn’. Krachtige vermaningen klinken daarom: ‘Maar u moet zich aan de Heere, uw God, vasthouden.’ ‘Wees daarom, omwille van uw leven, zeer op uw hoede dat u de Heere, uw God, liefhebt.’ (Joz.23:8,11) En dan is het dezelfde God, Die grote en machtige volken voor Israëls ogen verdreven heeft, Die ook kracht geeft om Hem lief te hebben en Hem te blijven dienen. Levend bij Hem zal ‘één man uit u er duizend achtervolgen, want het is de Heere, uw God, Zelf Die voor u strijdt.’ (vs.10)

Relaties

Jozua legt er ook de vinger bij dat het van de grootste invloed is welke relaties we aangaan. Israël moet geen intieme vriendschappen en huwelijksbanden aangaan met de volken te midden waarvan ze leven. Dat de meisjes mooi en de jongens aardig zijn, is geen basis voor een leven dat aan God vasthoudt. Geloof en principes worden niet pas van belang nadat we onze relaties hebben gekregen, maar ze zijn het uitgangspunt vanwaaruit we onze relaties aangaan. Onderkent het volk van God dat niet, dan is het binnenkort geen volk van God meer.

Jozua geeft, nu hij terugkijkt, mee ‘dat geen van al de goede woorden die God over Israël gesproken heeft, onvervuld is gebleven’ (Joz.23:14). Maar ook, dat zo-als ‘al die goede dingen u overkomen zijn, (...) de Heere al die kwade dingen over u zal laten komen, totdat Hij u weggevaagd heeft uit dit goede land, dat de Heere, uw God, u gegeven heeft’ (vs.15). We moeten beseffen dat we kunnen kwijtraken wat we van God gekregen hebben, als we niet bij Hem blijven.

Gods weg

Dezelfde waarschuwing tegen geestelijke afval klinkt in Hebreeën 4-6 voor de nieuwtestamentische gemeente. Er is voor het volk van God geen reden voor een gearriveerde houding en een zelfgenoegzaam levensgevoel. Daarentegen: wees sterk, houd koers, concentreer je op Gods weg, zodat je ‘daarvan niet afwijkt, naar rechts of links’ (Joz.23:6).

Concentreer je op Gods weg, ‘zodat je daarvan niet afwijkt naar rechts of links’.

Toekomstperspectief

Wat brengen bijbelse personen naar voren als ze hun levenseinde zien naderen? En wat kunnen wij vandaag van hun boodschap leren? In deze serie luisteren we naar vijf afscheidsredes.

1. Mozes (Deuteronomium)

2. Jozua (Jozua 23)

3. Samuel (1 Samuel 12)

4. Paulus (2 Timotheüs)

5. Jezus (Johannes 14-17)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen