Boekbesprekingen

De titel van dit boek over hoop is veelzeggend. De auteur speelt met taal, denkt en schrijft in beelden en legt voortdurend verbindingen tussen geloofstaal en het concrete leven van elke dag. Het begon met een verspreking in het eigen gezin: een verrekijker werd door één van de kinderen een ‘verderkijker’ genoemd. Bert-Jan Mouw dacht hieraan terug onder het schrijven en dit beeld hielp hem om scherper te zien wat hopen is en hoe hoop wil functioneren in ons leven als gelovigen. We mogen leren om verder te kijken dan wat we op het eerste oog in ons leven zien. Hij verlangt dat we zelf ook ‘verderkijkers’ worden: mensen door wie anderen meer kunnen zien dan ze met het blote oog in onze werkelijkheid waarnemen.

De taal van dat verlangen was voor mij wel één van de sterkste kanten van dit boek. Je proeft hoe graag de schrijver ons en de mensen om ons heen bij die hoop wil betrekken. Op allerlei manieren reikt hij daarvoor taal aan. Ook voor het gesprek met buitenstaanders, het missionaire element proef je voortdurend terug. Bijvoorbeeld in de ‘stel-dat-zinnen’, zoals op de achterflap: ‘Maar stel dat er meer is dan je met je ogen kunt zien? En wat als dat onzichtbare verrijkende gevolgen heeft voor hoe je leeft, lijdt en liefhebt?’ Het boek biedt taal om zelf vanuit die gunnende houding met anderen te spreken over de hoop die in je is.

Daarbij wordt het thema heel breed en concreet uitgewerkt. Het raakt ons hele bestaan. Hoop kleurt je leven op alle terreinen: in de geestelijke strijd, in het lijden (in de twee hoofdstukken die hierover gaan, proef je de pastorale invoelendheid van de auteur; Mouw heeft een bijzonder oog voor de veelheid aan ervaringen die we met lijden kunnen hebben), in de manier waarop je werkt, in de wijze waarop je aanbidding gestalte geeft, in je omgang met geld, bezit en tijd. Een kernwoord uit de Bijbel krijgt zo handen en voeten in het concrete leven. Dat is ook de insteek geweest bij het schrijven: het gaat om geleefde hoop, vandaar de werkwoorden in de hoofdstuktitels.

Het is een gave om over zulke grote thema’s zo concreet te kunnen schrijven, en dat op een lichtvoetige manier. Het boek staat vol met mooie taal, die soepel leest, maar tot diep denken aan wil zetten. Bij het hoofdstuk over bezit noteerde ik bijvoorbeeld voor mezelf: het risico van hebben is dat het vaak overgaat in houden, en dat staat delen in de weg - zo verder kijken werkt ontregelend. De verhalen en beelden die gebruikt worden ondersteunen dat. Ze laten ook een brede interesse en belezenheid zien, een grote vertrouwdheid met literatuur en muziek. Grote vragen worden zo toegankelijk benaderd. De gebruikte voorbeelden kunnen helpen om met anderen over het thema door te spreken. Als aanzet voor verdere doordenking en gesprek worden de hoofdstukken afgesloten met enkele vragen. Ze zijn zo gesteld dat je wordt uitgedaagd om wat je gelezen hebt sterk te betrekken op je eigen leven. Naar mijn indruk vraagt dat soms wel veel van de lezer. Laat dat dan maar een stimulans zijn om het boek samen met anderen te lezen, om elkaar wat op weg te helpen. Datzelfde geldt voor de grote hoeveelheid aan beelden en voorbeelden die wordt geboden. Voor beelddenkers zal het helpend zijn, voor anderen is het soms misschien wat veel. Zij zouden een extra verdiepingsslag kunnen aanbrengen door de verwijzingen naar Bijbelteksten in het boek zelf wat verder uit te diepen en zo beeld en Woord elkaar nog verder te laten versterken. Het boek biedt daar genoeg handreikingen voor. Zo kunnen we elkaar verder laten kijken, samen meer ontdekken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen