Vaderlandsliefde

Mijn jongste zoontje Niek kan pas fluiten. Bepaalde deuntjes hoor ik nu den gansen dag. Vooral is favoriet het Peruaanse volkslied, dat hij op school leerde. 'Somos libres' (= wij zijn bevrijd) galmt en fluit het dan door het huis. Enigszins aangetast in mijn eigen vaderlandsliefde zeg ik wat geprikkeld: 'zeg Niek, zing nu ook eens het volkslied van Nederland.' En ja hoor, hij zet in. 'Wilhelmus van ouwe souwe, ben ik van duister bloed' en kijkt mij vervolgens vertwijfeld aan, niet wetend hoe hij verder moet. Naast het verduisteren van zijn eigen afkomst, heeft hij geen erg in de vertekening van het beeld van de stichter van ons oranjehuis. Het zij hem vergeven. In ieder geval wekte hij de Nederlander in mij wakker en mijn taak om mijn kinderen het Nederlandse volkslied te leren. Je wordt trouwens overzee méér Nederlander dan ooit. Ik schaam mij er dan ook voor dat men hier op de koninginnedag nog niet eens één keer per jaar te midden van een internationaal publiek het volkslied durft te zingen. Ook vind ik het jammer dat in Nederland de aubades nauwelijks meer lukken. Als 't volkslied op school nog geleerd wordt inclusief couplet zes, mag je blij zijn. In de kerk zingen we het gelukkig nog. Toen ik tijdens mijn verlof op 31 januari twee keer in verschillende gemeenten moest voorgaan, maakte ik van de gelegenheid gebruik om het twee keer te laten zingen. Ik genoot ervan. Er ging heel wat door me heen! Ik weet wel dat ik ouderwets ben en nog niet bevangen ben door de droom van de Europese eenheid. Het zij zo. Ik vind dat we ons best iets meer bewust mogen zijn of worden van onze Nederlandse geschiedenis. Als ik zie hoe de schoolkinderen hier volgepropt worden met de Peruaanse helden (die bijna allen vroegtijdig sneuvelden!) en met een voos nationalisme (terwijl ieder als het even kan de staat een poot uittrekt!), dan denk ik dat wij in Holland naar de andere kant doorgeslagen zijn en onze vaderlandsliefde aan het kwijtraken zijn. En met de vaderlandsliefde het historisch besef. Peru viert (of betreurt: 't is maar hoe je 't bekijkt) volgend jaar voor de 500e keer de ontdekking van Latijns-Amerika door Columbus, met daarna de komst van de Spanjaarden. Daar zal weer heel veel over geschreven worden. Menigeen zal er weer een boterham mee kunnen verdienen, 't Trieste is, dat ook na de bevrijding van de Spanjaarden, Peru nu afhankelijker is dan ooit. En uitgemergelder! Toen we laatst weer een vastendag voorstelden in de gemeente 'Elim', kon de co-pastor niet nalaten te zeggen dat zijn volk al 500 jaar aan het vasten was! En dan maar zingen 'Somos libres', terwijl we ons geknechter voelen dan ooit. Ik vertel altijd aan de Peruanen dat wij ook onder het Spaanse juk gezeten hebben. Dat we een 80-jarige oorlog tegen de koning van Hispanje voerden, maar dat we gelukkig 250 jaar eerder bevrijd werden. Dat de vrijheidsoorlog tegelijk een godsdienstoorlog was en dat het calvinisme, daarom nogal diepe wortels in Nederland gekregen heeft. Dat wij in die tijd al bevrijdigstheologen hadden, die durfden te preken en te zingen dat we de 'tirannie verdrijven' mogen. Voor een echte Nederlandse calvinist is het daarom niet zo moeilijk om iets van de theologie van de bevrijding te begrijpen! Maar ach, die is ook al weer uit de mode nu de bevrijding uitblijft. En wie maakt er zich nu nog druk over de bevrijding van Peru uit de handen van de interne corruptie en van de eisende banken in het buitenland? Nog erger: Wie bevrijdt de Nederlanders van hun blindheid, dat ze weer met handen en voeten geknecht worden door de god van de welvaart, de tirannie van de laatste mode en de afgod van de ondankbaarheid, die voortwoekert als de kanker in ons volksbestaan. Zijn wij slaven van de zonde met als bezoldiging de dood of zijn wij goede instrumenten (zo couplet 2 van 't Wilhelmus) van Gods gerechtigheid tot heiligmaking? (Rom. 6) Ik citeer tenslotte het 10e en 14e couplet van het Wilhelmus ter versterking van een gezonde vaderlandsliefde, gegrond in een oprecht Godsvertrouwen, dat de wereld God niet uit de hand loopt.

'Niets doet mij meer erbarmen
in mijnen wederspoed,
dan dat men ziet verarmen
des konings landen goet;
dat u de Spanjaards krenken,
o edel Neêrland zoet,
als ik daaraan gedenke,
mijn edel hart dat bloedt.

Oorlof, mijn arme schapen
die zijt in grote nood,
uw herder zal niet slapen,
al zijt gij nu verstrooid!
Tot God wilt u begeven!
Zijn heilzaam woord neemt aan!
Als vrome christen leven,
't zal hier haast zijn gedaan!'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen