Elkaar de spiegel voorhouden

Zo kan ik nauwelijks anders dan met Nederlandse ogen naar de cultuur van Zuid-Soedanese christenen kijken. En al snel vallen je dan dingen op. Als predikant zie je dingen in de traditie waarvan je denkt: hier moet het Evangelie zijn transformerende werking kennelijk nog doen! En dan vraag ik me af: waarom zien zij nu niet in dat dit gebruik of deze gedachte niet bijbels is?

Getroffen door rampspoed

Zo’n ervaring had ik bij het lesgeven aan tweedejaars studenten theologie. Het afgelopen semester gaf ik onder andere les over de Poëtische boeken. Zo bespraken we de reactie van de vrienden van Job. Als je getroffen wordt door zoveel rampspoed, dan is dat niet toevallig. Job wordt dringend aangeraden zichzelf te onderzoeken of er niet ergens een verborgen zonde is. Want, zo is de gedachte, alle onheil heeft een directe oorzaak. Kenyi James knikte instemmend. ‘Die vrienden hebben het helemaal begrepen. Dit is in onze cultuur net zo. Als er bijvoorbeeld iemand is overleden, dan komen we na afloop bij elkaar en zoeken en discussiëren we net zolang tot we weten wat de diepere oorzaak is van dit sterfgeval. Of het is iemands eigen schuld, of het zijn boze geesten, of God heeft het gedaan. Er is iemand verantwoordelijk. Dat kan niet onopgehelderd blijven.’ Groot was de verbazing dan ook dat juist die houding van de vrienden van Job aan het einde van het boek door God Zelf sterk wordt afgekeurd.

Onze tradities

Maar met dat ik constateerde dat het boek Job de culturele tradities hier corrigeerde, moest ik in de spiegel kijken. Wat is er in onze Nederlandse christelijke cultuur wat door het Evangelie getransformeerd moet worden? Bevestigt het Evangelie onze tradities, of corrigeert het die vooral? Waar zijn wíj blind voor in (het restant van) onze zuil of bubbel? Welke gebruiken zijn voor ons zo vanzelfsprekend dat ze niet ter discussie gesteld mogen worden, ook al is daar vanuit het Evangelie alle reden toe? Juist gereformeerde christenen die zeggen verder gereformeerd te moeten worden, zullen ontdekt willen worden aan hun zonden, ook aan die zonden die ingebakken lijken te zitten in onze (sub)culturele gebruiken. Pas dan komt er ruimte voor bekering.

Nu zou ik een lijstje kunnen maken van dingen die mij opvallen hier in Afrika en in Nederland. Dat is niet mijn bedoeling. Liever wil ik het belang benadrukken van verbondenheid met de wereldkerk, omdat we elkaar als broeders en zusters zo nodig hebben om elkaar de spiegel voor te houden.

Ontdekkend en verrijkend is het om een tijdje in een andere cultuur te mogen leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen