Afhankelijkheid leren

Ik vertelde over de sterfgevallen, de nieuwe besmettingen en drastische maatregelen die overheden namen. Het is niet zo dat Zuid-Soedanezen niet bekend zijn met crises en de dood. Integendeel. In veel Afrikaanse landen is de dood dichtbij. In Zuid-Soedan sterft nog altijd een op de tien kinderen voor de vijfde verjaardag. De recente burgeroorlog maakte meer dan 400.000 slachtoffers. Als christen zul je niet zeggen dat de dood bij het leven hoort, maar in Afrika was het al wel altijd de dagelijkse realiteit. De eerste maanden dat wij in Noord-Oeganda woonden, verbaasden we ons erover hoe vaak er begrafenissen zijn.

Geen inkomen

En nu is er dus corona. In Oeganda, waar wij wonen, en in Zuid-Soedan zijn de aantallen besmettingen (nog) laag. Het lijkt erop dat de snelle reactie en de draconische maatregelen van regeringen tegen de verspreiding van het virus succesvol zijn. Maar de gevolgen voor de bevolking zijn minstens zo groot als in Nederland. Een totale lockdown betekent voor velen geen werk, geen inkomen, geen eten. En er is geen sociaal vangnet. In het Westen vliegen de miljarden kostende steunpakketten je om de oren. Maar in al dat geweld heeft het Wereldvoedselprogramma van de VN nu nóg meer moeite om het benodigde geld op te halen. Daardoor zijn de al karige voedselrantsoenen voor de vluchtelingen met een derde verlaagd.

Hoe gaan de mensen daarmee om? Dat is ook onze vraag wanneer wij, nu vanuit Nederland, contact hebben met collega’s ter plaatse. Uit hun antwoorden krijgen we de indruk dat het niet zo heel veel anders is als met al die andere crises. Afrikanen weten (!) dat ze afhankelijk zijn van Gods voorzienigheid. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit een Afrikaan horen zeggen: ‘Nu kunnen we alleen nog maar bidden.’ Het gebed, de voorbede, hoort net als de dood voor Afrikaanse christenen bij de dagelijkse realiteit.

Geen controle

Zijn de mensen dan niet bang? O, zeker wel. Alleen denk ik dat dit soms meer te maken heeft met wat mensen horen en zien uit het rijke Westen dan met het werkelijke gevaar van het virus (over gele koorts of malaria halen ze hun schouders op). Dat die rijke, haast almachtige blanke westerlingen het deze keer niet onder controle hebben! Dat was het ongeloof dat ik las van de gezichten van mijn studenten. Wat zegt dat over hen? Wat zegt dat over ons?

Het is voor ons de tweede keer dat wij in Afrika wonen. Het is onze ervaring dat je je daar afhankelijker voelt. Heel veel dingen zijn niet maakbaar en laten zich niet voorspellen. Die ervaring hebben mensen nu wereldwijd. Het lijkt mij dat we daarin nog wel wat hebben te leren van onze Afrikaanse broeders en zusters.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen