Kerken staan voor een dure roeping

De verklaring van het Platform Rome-Reformatie zoekt tastend, verlangend, naar eenheid tussen de kerk van Rome en de Reformatie. Niet als menselijke constructie, maar als werk van de Heilige Geest. Dat roept allerlei vragen op. Hoe zie je de Reformatie? De Reformatie zette ‘op een andere manier’ het apostolische getuigenis voort dan de kerk van Rome. En in de Reformatie kwamen ‘belangrijke aspecten’ van het christelijk geloof tot bloei. Zulke relativerende uitspraken uit de verklaring doen geen recht aan waar het om ging in de Reformatie. Het ging over de oecumene, over de waarheid, de zuivere bediening van het Woord. De reformatoren zochten tot het uiterste ware eenheid door vernieuwde gehoorzaamheid aan Gods Woord. Hér-vorming, geen nieuwe kerk! Maar dat mislukte: Luther werd in de ban gedaan. Het springende punt was en is het genadekarakter van de genade.

Ik denk daarnaast ook aan de positie van de paus en van Maria. Overigens wil de verklaring geen terugkeer naar de kerk van Rome. Maar hoe dan wel, praktisch gezien? Rome zal zichzelf niet opheffen.

Oprecht verlangen

Bij alle vragen klopt deze verklaring toch wel aan de deur van ons hart. Als het over de kerk gaat (ambt, sacrament, liturgie), staan gereformeerde christenen dichter bij Rome dan bij christenen die de zichtbare eenheid van de kerk van geen belang achten en zich tevredenstellen met ‘oecumene van het hart’. Ik beschouw de Reformatie als de meest oecumenische beweging in Europa, altijd op zoek naar eenheid in waarheid. Het is bizar dat juist in de kerken van de Reformatie de verdeeldheid niet als zonde wordt gezien, niet eens als een probleem. Dat maakt ons beschaamd en nederig. Bovendien is het genadekarakter van de genade ook binnen de kerken van de Reformatie niet veilig, de geest van Erasmus woedt voort.

Wij doen er goed aan deze verklaring ernstig te overwegen. Wat is nu echt kerkscheidend? Hebben wij Christus voor onszelf? Ik beluister in de verklaring van het Platform Rome-Reformatie een oprecht verlangen naar geestelijke vernieuwing. Zou er door het oordeel heen loutering kunnen ontstaan? Eenheid van de kerk is gegeven in het ene Hoofd van de kerk: Jezus Christus. Deze gave betekent tegelijk een dure roeping.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen