Boekbesprekingen

Terug naar de bron, dat is de intentie van ds. C. Harinck met zijn nieuwste studie. Zijn beschrijving van het vroegste christendom is bedoeld als een spiegel voor de hedendaagse kerk. Tegelijk wil hij een helpende hand bieden aan jongeren en ouderen die zich afvragen of het christelijk geloof wel waar is. Hierbij speelt zijn eigen levensgeschiedenis een rol. Hij is opgegroeid in een onkerkelijk gezin, waar het geloof werd beschouwd als vroom verzinsel. Uit ervaring weet hij hoe belangrijk het is om te lezen wat de Bijbel zelf zegt over Jezus als je op zoek bent naar de waarheid.

De emeritus predikant van de Gereformeerde Gemeenten heeft al diverse theologische publicaties op zijn naam staan, onder andere over de prediking en over het puritanisme. Nu richt hij zich op het oorspronkelijke christendom. Hij benoemt dat de mainstream in de theologie de orthodoxie slechts beschouwt als een van de vele varianten van het christendom. Bewust laat hij een kritisch tegengeluid horen, waarbij hij zich beroept op de bijbelse bronnen.

Zijn werkwijze is zowel eenvoudig als doeltreffend. Op begrijpelijke wijze beschrijft hij het apostolische getuigenis over Jezus Christus. Daarbij maakt hij gebruik van de Evangeliën, het boek Handelingen en het verdere Nieuwe Testament, alsook diverse vroegchristelijke geschriften. Op een natuurlijke wijze leidt dit tot een concentratie op de heilsfeiten. Helder en duidelijk komen daarbij de kernzaken van het christelijk geloof in beeld, zoals het bestaan van God, de realiteit van hemel en hel, de noodzaak van geloof en bekering, en het kruis van Christus als het verzoenende offer voor de zonde. Eerlijk benoemt hij hierbij dat de apostelen geen bekeringsweg preken, maar rechtstreeks oproepen tot geloof en bekering. Nu zal er in een doorsnee Gereformeerde Bondsgemeente geen voorgeschreven bekeringsweg worden gepreekt. Toch kunnen ook in ‘onze’ gemeenten menselijke meningen en ervaringen de boventoon voeren. Ook in onze context is de waarschuwing nodig dat niet de mens maar God centraal moet staan, en dat in de prediking alles staat of valt met de verkondiging van Christus, de Gekruisigde.

De grondtoon van het boek is dat het gaat om een levende relatie met Christus die zichtbaar wordt in leer en leven. Ook hierin is de concentratie op de vroegste Kerk een heilzame correctie die kerkmuren overstijgt. Er zijn wel vragen te stellen bij details, bijvoorbeeld de vanzelfsprekendheid waarmee de bijbelse profetie als tijdelijk verschijnsel wordt beschouwd. Opmerkelijk is ook de kritiekloze houding tegenover de visie dat de kinderdoop pas in de vierde eeuw ingevoerd zou zijn. Wat dit betreft is het veelzeggend dat Augustinus zich voor de kinderdoop zowel beroept op de Heilige Schrift alsook op de vroegere kerkelijke traditie, onder andere Cyprianus (overleden in 258).

Als blijk van waardering sluit ik af met het slotwoord: ‘We kunnen de zaak van Gods kerk en onze door ellende verscheurde wereld niet beter dienen dan door te blijven bij de leer van de apostelen en het leven van de eerste christenen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen