‘Gods nieuwe wereld’

Ik acht dit een relevante vraag, omdat zorgvuldig taalgebruik van groot belang is. Verandering in taalgebruik kan wijzen op inhoudelijke verschuivingen in ons denken en beleven.

Dood ontmaskerd

Eeuwenlang was het vizier van de gelovigen gericht op de hemel. De gelovigen keken er als pelgrims en vreemdelingen op aarde naar uit thuis te mogen komen in het hemelse vaderland. Typerend zijn de volgende regels uit een bekend tafelgebed:

Geef dat onze ziel toch niet

aan dit vergankelijk leven kleev’,

maar lere doen wat Gij gebiedt

en eindelijk eeuwig bij U leev’.

We hebben aan deze concentratie op de hemelse zaligheid waardevolle liederen en nog altijd zeer leesbare literatuur te danken. Ik doel op de zogenoemde ars moriendi-literatuur, boeken die ingaan op ‘de kunst van het sterven’, de rechte voorbereiding op de eeuwigheid. Drs. K. Exalto wijdde indertijd aan deze literatuur zijn boek De dood ontmaskerd.

Huppelen

Er is gegronde kritiek mogelijk op deze traditionele, piëtistische focus op de hemel, althans waar deze eenzijdig is. De boodschap van de Bijbel is toch niet beperkt tot de ziel en de zaligheid van de enkeling? God laat toch als de grote Schepper aller dingen geen van de werken van Zijn handen los?

In de profetische perspectieven en in de dichterlijke vergezichten van het Oude Testament gaat het over een heerlijke nieuwe toekomst voor het uitverkoren volk Israël en in samenhang daarmee voor de kerk uit de volkerenwereld en over sjaloom (vrede) die de hele schepping vervult. De bergen zullen vrede dragen, de heuvels heilig recht. De rivieren zullen in de handen klappen en de bergen zullen huppelen van vreugde bij Gods komst (Ps.96; 98).

De kreunende en steunende schepping wordt eindelijk bevrijd van de machten van het kwaad en van de gevolgen van de zonde. ‘Maar wij verwachten, overeenkomstig Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont.’ (2 Petr.3:13)

Beklemming

De ontdekking van de centrale plaats en rijke betekenis van het begrip ‘Koninkrijk Gods’, met name in de prediking van Jezus Zelf, maar resonerend door heel de Bijbel heen, heeft de christelijke toekomstverwachting bevrijd uit een individualistische en vergeestelijkende beklemming. Tegelijkertijd behoedt een bijbels verantwoorde invulling van de notie ‘Koninkrijk Gods’ voor nieuwe eenzijdigheden. Immers, het gaat om de regering van God Zelf. Hij staat centraal. Of ook: Christus staat centraal als de eeuwige Koning, Wiens rijk geen einde zal hebben. De Heere Jezus is door de vroegchristelijke theoloog Origenes (185-254) autobasileia genoemd, dat wil zeggen: het Koninkrijk van God in eigen persoon, de belichaming van het Koninkrijk. Zo is het helder dat we geen toegang hebben tot de grote toekomst van God buiten de geloofsvereniging met Christus om. Alleen in diepe verbondenheid met de Koning zijn we kinderen van het Koninkrijk. Zondag 48 van de Heidelberger geeft dit helder weer. ‘Uw Koninkrijk kome’ betekent allereerst ‘regeer ons zo door Uw Woord en Geest dat wij ons hoe langer hoe meer aan U onderwerpen.’ Vervolgens komen de kerk en de kosmos in het vizier (waarbij helaas Israël niet genoemd wordt).

Huwelijk

Hoe hebben we nu het hedendaagse veelvuldig spreken over ‘Gods nieuwe wereld’ te waarderen? Het is te begrijpen dat voor deze uitdrukking wordt gekozen om de bijbelse boodschap dichter bij de moderne hoorder te brengen. Deze heeft wellicht bepaalde associaties bij ‘koningschap’ die op het verkeerde been zetten. Toch is het een verarming wanneer deze nieuwe verwoording de aanduiding ‘Koninkrijk van God’ zou verdringen.

Dr. B. Rietveld, die nota bene zelf in 1985 een boek het licht deed zien met de titel Gods nieuwe wereld, schrijft daarin: ‘De term ‘Koninkrijk’ is voor wat er mee gezegd wordt aangaande de Godsregering onvervangbaar.’

De term ‘Gods nieuwe wereld’ is veel beperkter en raakt slechts één, zij het belangrijk, aspect van Gods Koninkrijk. Ook staat deze formulering open voor een aantal misverstanden. Er kan een te eenzijdige nadruk worden gelegd op de continuïteit tussen de wereld nu en de situatie in het voltooide Koninkrijk Gods. Zeker, het is déze oude wereld, déze planeet aarde, die op een machtige wijze vernieuwd zal worden. Die vernieuwing zal echter ook discontinuïteit betekenen. Heel de schepping zal door Gods louterend vuur heen gaan, de kosmos zal door de dood heen tot nieuw leven opstaan.

We moeten ons dan ook niet al te aardse voorstellingen maken van de verheerlijkte en verhemelste nieuwe aarde. De lofprijzing en het aanschouwen van God zullen daar centraal staan. Allerlei aspecten van het huidige aardse leven, zoals bijvoorbeeld huwelijk en voortplanting, keren daar niet terug. De uit de dood herrezen lichamen zullen dezelfde hoedanigheden hebben als het lichaam waarmee Christus is opgestaan.

Peking

Gods nieuwe aarde zal Jeruzalem als middelpunt hebben, niet New York of Moskou of Peking. Christus zal immers als de meerdere David aan Israël het Koninkrijk weer oprichten, terwijl de zaligen uit de heidenvolken in die heerlijkheid zullen delen door het geloof in de Messias Jezus.

Wanneer dit alles niet uit het oog wordt verloren, kan mijns inziens geen bezwaar bestaan tegen het spreken over ‘Gods nieuwe wereld’. Heel mooi is de vertaling van 2 Korinthe 5:17 in de New English Bible: When anyone is united to Christ, there is a new world: als iemand met Christus verenigd is, is er een nieuwe wereld. Dan mogen we door Gods genade op weg zijn naar Gods nieuwe wereld in Christus – een nieuwe wereld die hier en nu al ons deel is door het geloof.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen