De Waarheidsvriend cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van De Waarheidsvriend te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van De Waarheidsvriend.

Bekijk het origineel

ds. P.M. Breugem

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

ds. P.M. Breugem

1930-2024

4 minuten leestijd

Op tweede kerstdag 1961 werd kandidaat Pieter Marius Breugem uit Stolwijk bevestigd als predikant van de hervormde gemeente te Achterberg door ds. J. Wieman uit Nunspeet. Op tweede kerstdag 2024 stierf ds. Breugem op de leeftijd van 94 jaar. Tussen deze twee datums liggen als een gave van de Heere 63 jaren predikantschap. Wij gedenken hem in dankbaarheid.

Achterberg en Barneveld

Ds. Breugem werd op 8 januari 1930 geboren in Kethel bij Schiedam. Hij studeerde geschiedenis en theologie. Na zijn periode in Achterberg diende hij vanaf 8 juni 1966 de hervormde gemeente te Barneveld, waar toen drie predikantsplaatsen waren. Daar is hij gebleven en heeft hij heel veel voor de gemeente mogen betekenen. Hierbij moet ik ook met nadruk zijn vrouw Martha noemen die hem al die jaren ter zijde stond. Het was voor hem een groot verlies toen zij ruim vier jaar geleden overleed. Indrukwekkend was het toen hijzelf tijdens haar rouwdienst woorden uit het klassieke huwelijksformulier citeerde.

In Barneveld maakte ds. Breugem de uitbreiding mee van de gemeente, van drie predikantsplaatsen naar vier en van vier naar vijf in 1990. Toen ik in Barneveld beroepen werd, maakte ik kennis met hem. Hij loodste mij als het ware middellijkerwijs de gemeente binnen, als eerste predikant van wijkgemeente 5, die helaas per 1 januari 2025 weer ophield te bestaan.

‘Niet ouderwets, wel klassiek’

Ds. Breugem was een man van orde en stijl. Met zijn doordringende twinkeloogjes wilde hijdat alles tot in de puntjes verzorgd was. Correct en nauwgezet, zowel in allerlei vormen als ook in principes. Hij zei wel eens: ‘Het gaat niet om ouderwets, wel om klassiek.’ De gereformeerde belijdenis was hem zeer lief. In allerlei facetten van het gemeentewerk was hij bezig om deze belijdenis te verwoorden en toe te passen.

Ik leerde hem ook kennen in zijn bestuurlijke kwaliteiten. In Barneveld was hij twintig jaar lang voorzitter van de Hervormde scholen. Ook daar zocht hij de gereformeerde identiteit in praktijk te brengen. Ook buiten het dorp bewoog hij zich op onderwijsterrein.

Zijn bestuurlijke gaven heeft hij ook in de bredere kerkelijke verbanden mogen gebruiken, bijvoorbeeld als lid van de Provinciale Kerkvergadering van Gelderland en als lid van de generale synode. Dat was in de roerige, zeg maar onstuimige, jaren waarin het Samen op Wegproces zoveel aandacht en energie vroeg. Ook daarin beoogde hij het belang van de gereformeerde belijdenis te laten zien en toe te passen. In zijn studeerkamer zag ik eens lange rijen mappen met synodale stukken staan, keurig geordend. Hij was zeer thuis in de zaken van kerk en theologie.

In hervormd Barneveld heeft hij samen met zijn vrouw ook heel veel betekend voor het jeugdwerk. De catechese had zijn hart. Ik hoorde destijds dat hij soms een schriftelijke overhoring op de catechisatie gaf. Tevens was hij tot voor kort nog op afstand betrokken bij de mannenvereniging, waarvan hij in het verleden voorzitter van was geweest. We zouden hem een all-round predikant kunnen noemen, bedreven in het pastoraat tot ruim na zijn emeritaat.

Zijn prediking was exegetisch en dogmatisch uitgebalanceerd, in een poging het hart van de mensen te raken en tot Christus te leiden, met oog voor de praktijk van elke dag. Als je er goed voor ging zitten, kreeg je vanuit Gods Woord veel mee.

Verlegen om genade

Bij zijn emeritaat op 1 mei 1995 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Nochtans was hij een man die ook zelf van de genade van Christus moest leven. In zekere zin had hij ook iets van een ‘stille in den lande’, zoals hij dat ook van zijn vrouw zei. Hij is uiteindelijk maar een paar weken ziek geweest. Geestelijk herkende hij zich in de bede van de tollenaar, verlegen om de genade van Christus, omdat hij zich ook in de Farizeeër herkende. Door zijn wijkpredikant ds. P. Molenaar werd een en ander verwoord in de rouwdienst op oudejaarsdag in de Oude Kerk.

De Heere sterke zijn achterblijvende familie, in het bijzonder zijn kinderen en zijn (achter)kleinkinderen, die nu een heel betrokken vader en opa missen. Gezegend wie net als hij de Goede Herder, Jezus Christus, wil volgen tot Zijn eer en glorie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 januari 2025

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

ds. P.M. Breugem

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 januari 2025

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's