Prins Willem van Oranje.

IV.

In Juli 1551 was hij gehuwd met Anna van Egmond, de eenige dochtes en erfgenaam van den in 1548 overleden Maximiliaan van Egmond, graaf vari Buren en Kapitein-generaal der Nederlanden, een der voornaamste veldoversten en gunstelingen van den keizer. Dit huwelijk had hem vermaagschapt met de voornaamste edele geslachten in de Noordelijke-Nederlanden en zijn reeds 200 aanzienlijke goederen aanmerkelijk vermeerderd, daar hij er door in 't bezit kwam van de graafschappen Buren .en Leerdam, de heerlijkheden IJselstein en St. Maartensdijk en andere bezittingen op Noord-Beveland.

Het was een geli»kkig huwelijk. Beiden waren van gelijken ouderdom en hadden elkander hartelijk lief, terwijl de geboorte van een zoon, Filips Willem "(19 Dec. 1554 te Buren geboren) er niet weinig toe bijbracht om den band tusschen hen te versterken. Kort na zijn huwelijk, dat zéér naar den zin van Keizer Karel V was, benoemde deze hem tot opperbevelhebber van de Nederlandsche ruiterij en nog geen 22 jaar oud werd hij hoofd van het Keizerlijk leger in Frankrijk —• een waarlijk eervolle betrekking, al bracht deze hem slechts ƒ600 per maand op, ternauwernood genoeg om de dienaars te betalen die zijn tenten spanden.

Toen de Keizer te Brussel plechtig afstand wilde doen van de regeering om deze op schitterende en indrukwekkende wijze aan zijn zoon Filips over te dragen, mede om door die pracht de vernederende gebeurtenissen van de laatste jaren zijner regeering te doen vergeten, werd de Prins uit Frankrijk ontboden om bij de plechtigheid tegenwoordig te zijn.

Als in de groote, schitterende ridderzaal de hoogste dignitarissen van Karels hof, met vele ridders van het Gulden Vlies, raadslieden en afgevaardigden van de zeventien Nederlandsche gewesten vergaderd zijn wor den precies ten drie ure de vleugeldeuren geopend. Door een heraut aangekondigd, treedt de keizer binnen. Allen zijn van hun zetels opgerezen ; een diepe stilte heerscht in de zaal. Ieders blik vestigt zich op den man in wiens gebied de zon niet ondergaat, op Karel V, den vorst die over twee werelddeelen den schepter zwaait, den veroveraar die voor zijne wapenen vorsten en volkeren heeft doen sidderen. Hij is pas vijf en vijftig jaren en toch heeft hij het uiterlijk van een grijsaard. Met den eenen arm leunt hij op eeu jeugdig edelman, op den Prins van Oranje, met zijn andere hand steunt hij op een kruk. Zijn haar is wit, kort afgesneden en borstelig, zijn baard grijs en ruig, zijn oog donkerblauw, zijn voorhoofd hoog, zijn neus gebogen ; zijn onderkaak steekt zoozeer bij de andere uit, dat hij met moeite zijn afgebroken tanden op elkander kan krij gen, waardoor hij slecht te verstaan is.

Achter hem komt zijn zoon Filips, voor deze plechtigheid uit Engeland ontboden, met welks Koningin Maria hij gehuwd is, doch in kinderloozen echt.

Zoodra de keizer aan de drie vergulde stoelen onder den troonhemel gekomen is, plaatst hij zich pp den middelste, terwijl zijn zuster Koningin Maria van Hongarije, landvoogdes der Nederlanden op den stoel aan zijn rechter-en Filips op dien aan zijn linker zijde plaats neemt. Willem van Oranje wijkt eenigszins achterwaarts, doch blijft naast den zetel zijns keizers staan.

De acte van afstand wordt voorgelezen en aan Filips wordt de geheele Bourgondische erflating overgedragen, bestaande uit zeventien Nederlandsche gewesten : vier tertogdommen, Brabant, Limburg, Luxemburg en Gelderland ; zeven graafschappen : .'\rtois, Henegouwen, Vlaanderen, Namen, Zutfen, Holland, Zeeland ; vijf heerlijkheden Friesland, Mechelen, Utrecht, Overijsel en Groningen ; en het markgraafschap Antwerpen.

Leunend op den schouder van Oranje neemt Keizer Karel afscheid van zijn onderdanen en beveelt zijn opvolger aan in hunne liefde en genegenheid.

Filips knielt voor zijn vader neder, kust diens hand en wordt door de vaderlijke han den gezegend. En dan is Filips gekomen in de plaats van zijn vader — waarmee voor Prins Willem een tijdperk van zijn leven is afgesloten. Andere tijden komen nu. Tijden, niet van vorstengunst en welvaart — maar schooner dan vorstengunst is hem bereid en wel de liefde en eerbied eener gansche natie, met onvergankelijke erkentelijkheid van het verre nageslacht, omdat hij de Nederlanden zou verlossen van haar tyrannen en onderdrukkers. (Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen