In zicht

De Reformatie keerde op de vleugels van het humanisme terug naar de bronnen (ad fontes). Al in 1516 – een jaar voordat Luther zijn 95 stellingen uitbracht – gaf Erasmus het Nieuwe Testament in het Grieks uit. Luther maakte voor zijn vertaling van het Nieuwe Testament in het Duits dankbaar gebruik van deze teksteditie. Het Grieks had Luther zich eigen gemaakt dankzij de hulp van zijn kompaan en geestverwant, Philipp Melanchthon. Melanchthon was voor Luther sowieso van grote betekenis. Ooit schreef hij: ‘Ik ben de baanbreker, Melanchthon is de man, die in stilte zaait met zijn rijke gaven, hem door God verleend.’ In 1549 schreef Melanchthon een Latijns traktaat met als titel Oratio de studiis linguae Graecae, waarin hij een lofzang aanhief op het Grieks. Enkele fragmenten in vertaling (HD).

Om de inhoud van het Nieuwe Testament, dat het Evangelie van Christus bevat, te begrijpen, zijn we afhankelijk van onze kennis van het Grieks. Want omdat de Zoon van God, onze Verlosser, in dit boek over hemelse dingen, over Zijn Vader en Zijn Koninkrijk, over onze eeuwige verlossing zo veelzeggend en zo duidelijk boodschapt, dat geen schepsel, geen engel of mens, zo had kunnen spreken, hebben ook de apostelen, onder invloed van de Heilige Geest, getracht deze duidelijkheid in hun spreken na te bootsen en leunden ze in hun prediking zo dicht mogelijk tegen de manier van spreken van hun Leraar Christus aan. Er staan hier veel woorden, metaforen en uitdrukkingen, veel zinnen met een geweldige betekenis. (...) De weergave is qua formulering, helderheid en toonhoogte van onschatbare waarde en onnavolgbaar. De taal ademt een verborgen en goddelijke wijsheid.

Ik beschouw een buitengewoon onderlegd onderwijzer als iemand die het Nieuwe Testament nauwkeurig en precies kan uitleggen, tenminste wat betreft de taalkundige vorm ervan, en die in zijn uitleg tot op zekere hoogte trouw is aan de kracht van de taal.(...) We hebben gezien wat voor ellende het met zich meebrengt als we alleen op vertalingen moeten vertrouwen. Ten eerste is het bijna onmogelijk om in alle opzichten een uitspraak in een andere taal te vertalen met dezelfde scherpte en duidelijkheid. Ten tweede gaan vertalingen gepaard met veel andere nadelen. Vaak wordt de oorspronkelijke betekenis in de vertaling verdonkeremaand of wordt de aard ervan zodanig veranderd en verdraaid dat ze nauwelijks nog als dezelfde kan worden herkend.

Niet zelden kunnen we beter spreken van een metamorfose dan van een vertaling. (...)

Wat een vreugde is het, ja wat een geluk, om zonder tolk te kunnen spreken met de Zoon van God, met de evangelisten en apostelen, met de heilige Paulus, en hun ware en levende woorden te horen en weer te geven. (...)

Hoeveel meer moet dan onze zorg voor ons eeuwig geluk en onze redding ons bewegen om met liefde de schoonste van alle talen te omhelzen, de lerares van zoveel prachtige kunsten en wetenschappen, de boodschapster van de hemelse leer, die ons in staat stelt om eeuwige redding en vele weldaden van God te ontvangen? (...)

Daarom, als het maar mogelijk was, zou men wensen dat alle mensen deze taal konden leren, haar tot hun bezit konden maken en grondig zouden kunnen genieten van zo’n grote vaardigheid. Wanneer dit echter nauwelijks mogelijk is, dan zouden op z’n minst diegenen die God heeft geroepen om zich in te spannen voor wetenschap en onderwijs, dit voorrecht in geen geval mogen verwaarlozen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen