De Waarheidsvriend cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van De Waarheidsvriend te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van De Waarheidsvriend.

Bekijk het origineel

Van de Beek kan onze gids niet zijn

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van de Beek kan onze gids niet zijn

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

In Barth, Kohlbrugge, Miskotte – ontwikkeling of breuk? schrijft dr. W. Aalders over het probleem van ‘Christusmonisme’ bij Karl Barth. Daaraan moest ik denken bij het lezen van het eerste interview met dr. A. van de Beek over zijn nieuwste boek (7 november). Dat de gereformeerde theologie – die niets anders dan bijbelse theologie wil zijn – steeds heeft ingezet met de godsleer en met de scheppingsleer is, dunkt me, geen vergissing maar noodzakelijk tot de kennis van Christus. Wie de godsleer en de scheppingsleer overslaat, gaat onderuit in de verzoeningsleer. Het verrast dan ook niet dat Van de Beek zich kritisch en zelfs wat laatdunkend uitlaat over een verzoeningsleer waarin de straf voldaan wordt – als zou die leer niet bijbels zijn en afstammen van Anselmus. In het korte bestek van een ingezonden reactie ontbreekt de ruimte daar dieper op in te gaan. Maar duidelijk lijkt me dat onze voorgangers bij de Gereformeerde Bond in zulke kritiek steeds een groot gevaar hebben gezien – denk bijvoorbeeld aan ds. G. Boer. Wie bij de godsleer en bij de schepping begint, hoeft daarmee het homoousios beslist niet te ontkennen. En wie verzoening door voldoening belijdt, zit daarmee ook niet gelijk op een infralapsarisch spoor. In lijn met theologen als Calvijn, John Owen en Jonathan Edwards spreken veel hedendaagse calvinisten supralapsarisch over de verzoeningsleer. Ten slotte moet van de Beek ook niet veel hebben van onderscheidende prediking. Daar dacht ds. I Kievit (Tweeërlei kinderen des Verbonds) anders over. En met hem Calvijn, de Nadere Reformatie en de puriteinen: onderscheidende prediking is wezenskenmerk van gereformeerde prediking (men leze Joel Beeke’s Reformed Preaching). Een gereformeerd spoor lijkt ons door dr. A. van de Beek dus niet bepaald gewezen te worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 21 november 2024

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Van de Beek kan onze gids niet zijn

Bekijk de hele uitgave van donderdag 21 november 2024

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's