Toekomstige predikanten

Je kunt vervolgens de vraag stellen waarom je positief zou antwoorden op zo’n verzoek. Waarom zou je op geheel vrijwillige basis tijd en energie steken in het begeleiden van een jonge student, vooral als je agenda al overvol zit?

Waarom?

Het is behulpzaam om eerst te bedenken wat er gezien de stageopdrachten vanuit de universiteit van je wordt gevraagd. Daarbij wordt er een beroep op je gedaan om iets van je eigen ervaringen dienstbaar te maken aan een jonge man die zich voorbereidt op het ambt van predikant. In samenwerking met kerkenraad en gemeente bied je hem een oefenplaats waar hij zich verder kan ontwikkelen voor de dienst in Gods Koninkrijk.

Als ik hierover nadenk, voel ik diepe dankbaarheid dat er een nieuwe generatie predikanten opgroeit die verlangt de Kerk van Christus te dienen. Daarom beschouw ik het als een voorrecht om iets voor hen te kunnen betekenen. Tegelijk is het een bemoedigende ervaring voor mijzelf. Soms hebben de zorgen over de kerk een ontmoedigende uitwerking op me, maar ik word bemoedigd door het enthousiasme van nieuwe dienstknechten van Christus.

In aanvulling hierop beschouw ik mijn eigen bijdrage voor de komende generatie als een wederdienst. Zelf ben ik veel dank verschuldigd aan de predikanten die mij indertijd hebben begeleid, zowel in mijn studietijd als in de eerste gemeente. Nu ik zelf een schakeltje in de lange keten van voorgangers ben geworden, zie ik het als een roeping om door te geven wat ik zelf heb ontvangen.

Opzet stage

De opzet van de tegenwoordige stage is anders dan het vroegere vicariaat. In mijn eigen studietijd betekende het vicariaat dat je drie maanden fulltime meedraaide in de gemeente. Zo maakte je alle facetten van het predikantswerk in de praktijk mee. Inmiddels is niet alleen de naam veranderd van vicariaat naar stage, maar is ook de inhoud gewijzigd. De student krijgt nu opdrachten die zijn gerelateerd aan vier verschillende themavelden: leidinggeven, vieren, leren en vernieuwen. Bij elk themaveld horen colleges en bepaalde opdrachten.

De eerste twee themavelden stonden centraal in de eerste periode van zes weken. Deze eerste helft van de stage heeft Harmen bij mij gewerkt in de Veenendaalse Vredeskerk. Het tweede tijdsblok van zes weken stond een halfjaar later gepland. Omdat ik in de tussentijd werd bevestigd als predikant in de hervormde gemeente van Nijkerk, heeft hij daar de stage afgerond.

Concrete stageopdrachten waren bijvoorbeeld het schrijven van een visiedocument voor de evangelisatiecommissie, het leiden van een eredienst in een verpleegtehuis, het geven van enkele uren catechisatie en het werken aan een actieplan voor een diaconaal project.

Het ‘gewone’ predikantswerk

Opmerkelijk is dat in deze grote stage relatief weinig tijd is ingeruimd voor het ‘gewone’ predikantswerk. In de opleiding wordt wel aandacht besteed aan pastoraat en homiletiek (preekkunde), maar niet in de eindstage. Vermoedelijk heeft dat te maken met een veranderende visie op het predikantschap aan de Protestantse Theologische Universiteit. Men ziet de predikant meer dan vroeger als een organisator en verbinder, en minder als iemand die allereerst is geroepen om Gods Woord te verkondigen en uit te leggen alsook om de gemeente pastoraal te dienen. Vanuit bijbels-gereformeerd perspectief is dat zorgelijk, en dat is achteraf in de evaluatie teruggekoppeld naar de universiteit van onze kerk.

Praktische vormgeving

Voordat we concrete afspraken over de stage hebben gemaakt, is Harmen een keer naar Veenendaal gekomen. We hebben toen gebrainstormd over mogelijkheden om de stageopdrachten in de gemeente uit te voeren. Met nadruk vroeg Harmen of ik bereid zou zijn om extra aandacht te geven aan ‘alles wat een predikant normaal gesproken doet’. Om hieraan tegemoet te komen, hebben we tijdens de stage iedere week een gesprek gepland. Zo kon ik Harmen op de hoogte houden van wat er in de gemeente gaande was en van mijn eigen agenda.

Voor zover mogelijk kon hij dan meegaan, meedoen of bepaalde taken overnemen, al dan niet in mijn aanwezigheid. Mijn eigen insteek hierbij is eenvoudig: de stageopdrachten zijn verplicht en verder geef ik graag de gelegenheid om de stage zo goed mogelijk uit te buiten. Wel leg ik het initiatief bij de student, waarbij ikzelf beloof hem zo goed mogelijk van dienst te zijn.

Extra invulling

Tijdens de wekelijkse gesprekken heb ik voorrang gegeven aan de zaken die Harmen zelf wilde bespreken. Het is immers een oude wijsheid dat je het meeste leert van de vragen die je zelf hebt. We hebben bijvoorbeeld uitvoerig gesproken over het proces van de preekvoorbereiding. Dat heeft te maken met exegese, het overdenken van de boodschap voor de gemeente en het ambachtelijke proces van het werken aan een goede structuur. Het heeft ook te maken met psychologische en geestelijke processen in de prediker zelf. Hoe ga je om met verwachtingen van de gemeente, hoe reageer je op complimenten en kritiek, hoe leer je omgaan met ‘mensenvrees’, hoe kun je geestelijk groeien in de ‘vreze des Heeren’ en in de bediening van het Woord? Verder hebben we aan de hand van concrete casussen allerlei pastorale situaties besproken.

Daarbij kwamen als vanzelf talloze praktische vragen naar boven over bijvoorbeeld het leiden van een begrafenis, het functioneren in een kerkenraad en andere kerkelijke vergaderingen, evenals het omgaan met verschillen en spanningen in de gemeente. Een belangrijk aspect van het predikantschap is time-management. Je hebt te maken met een bijna oneindige hoeveelheid werk en een beperkte tijd, maar zonder de structuur van vastgestelde tijden. Structuur moet je zelf aanbrengen, zowel om te werken alsook om te ontspannen. Ook in dit opzicht kon ik als stagebegeleider eigen ervaringen delen, soms hoe ikzelf door schade en schande wijzer ben geworden.

Overdragen

De motivatie om stagebegeleider te zijn, heeft te maken met je eigen visie. Wat ik vooral zou willen overdragen, houdt daar verband mee. Het eerste wat bij mij bovenkomt, is dat de Heere goed is en dat het een voorrecht is om in Zijn dienst te staan. Het tweede is de aansporing om dicht bij de Bron te blijven, ondanks of beter juist vanwege alle drukte en stress: eerst God en Zijn Woord, en daarmee ook de omgang met Hem in het gebed.

Als derde zou ik willen noemen: blijf dicht bij jezelf. Het is een verleiding om je anders of geestelijker voor te doen dan je bent, maar wees eerlijk naar jezelf en naar anderen, ook in je tekorten en gebreken. Niet minder belangrijk vind ik het vierde: heb de gemeente lief. Dat wil niet zeggen dat de gemeente lief is, maar wel dat je het geestelijk goede voor haar zoekt om Christus’ wil. Als vijfde iets over de Protestantse Kerk in Nederland. Het functioneren in deze kerk, waarin dwalingen en openlijk zondige praktijken actueel zijn, betekent ook lijden aan de kerk.

Eerlijk gezegd maak ik me zorgen over de toekomst. Des te meer ben ik dankbaar dat jonge mensen zich geroepen weten om in deze kerk Christus te dienen in gehoorzaamheid aan Zijn Woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen