Getrouwd en toch alleen

Het huwelijk is een gave van God. Het is het geheimenis van een man en een vrouw die samen tot één vlees zijn (Ef.5:31-32). In mijn werk zie ik echter dat emotionele verwaarlozing binnen het huwelijk vaak voorkomt. Het geeft pijn en verdriet als er sprake is van miscommunicatie. Partners worstelen met machteloosheid en teleurstelling, met angst en afwijzing.

Als mensen het huwelijk ingaan, verwachten ze vaak dat ze als huwelijkspartner kunnen voorzien in de diepste behoefte van een mens: geborgenheid en eigenwaarde. Maar de Bijbel leert ons dat als wij de Heere Jezus kennen als Verlosser en Zaligmaker, wij in Hem geborgen zijn en voor Hem van waarde zijn. Hoe kunnen we een hand en een voet zijn voor onze jonge getrouwde broeders en zusters die met gebrokenheid in hun relatie te maken hebben?

Verschillende verhalen

Vanuit mijn werk als hulpverlener ontmoet ik mensen uit heel de gemeente Zwartewaterland: mannen en vrouwen die in de gesprekken kwetsbaar durven zijn, die hun emoties delen en hun diepste gevoelens proberen te verwoorden. Zij worstelen bijvoorbeeld met hun (seks)verslaving en zijn op zoek naar antwoorden op de vraag hoe het zóver heeft kunnen komen. Soms is er ook een worsteling met God en met de zonde die hen in de greep houdt. Dat doet wat met mij. Ik ontmoet een mens, een medemens. Een mens zoals wij.

Ik ben dankbaar voor dit mooie werk dat ik mag doen, dat ik dienend bezig mag zijn. Ik vind het boeiend om het verhaal te ontdekken achter de mens. Wat beweegt hen om bepaalde keuzes te maken die ingrijpende gevolgen hebben voor henzelf en voor de ander? Hoe zijn ze opgevoed? Wie is God voor hen?

Ik werk ervaringsgericht. Als ik bepaalde patronen tegenkom vanuit mijn eigen leven, deel ik dat met hen. Dat geeft herkenning en rust. Om een goed inzicht te krijgen, heb ik niet alleen gezamenlijke, maar ook individuele gesprekken. Want soms hoor je van de partners verschillende verhalen.

Het allermooiste wat ik in mijn werk ervaar, is Gods liefde voor zondaren. Telkens weer merk ik dat op: Zijn liefdevolle genade, Zijn eindeloze geduld met mensenkinderen, Zijn goedertierenheid. Het is prachtig om daar getuige van te zijn. Bemoedigend en hoopvol! Die liefde van Christus spoort mij telkens weer aan om betrokken te zijn op de mensen die ik ontmoet.

Stille tijd

Omzien naar elkaar is een belangrijk onderdeel in de hulpverlening. We zijn aan elkaar gegeven om er voor elkaar te zijn, niet om te oordelen, maar om bewogen te zijn met de ander. De Bijbel leert ons vanuit Johannes 8 om niet te oordelen, om niet een stempel op iemand te drukken, als je het verhaal achter de persoon niet kent. Dat beïnvloedt jezelf, maar ook anderen. Wees bewogen met en betrokken op elkaar. Ga naast iemand staan: luisterend, biddend, bemoedigend, vermanend en wijzend op Christus.

Ik hecht veel waarde aan het gebed. Als het mogelijk is, bid ik aan het eind van een gesprek. Ook bid ik thuis voor de mensen bij wie ik betrokken ben. Er gaat veel uit van de kracht van het gebed. Ik heb wonderen van dichtbij mogen meemaken. Wonderen van vergeving, van verzoening, van het toch weer opnieuw willen proberen na veel pijn en verdriet. Bidden is niet tevergeefs.

Ook is het mooi om een appje of kaartje te sturen met bemoedigende woorden, als teken dat je met iemand meeleeft. Het geeft vertrouwen als mensen weten dat je er voor hen bent, in welke moeilijke situaties ze zich ook bevinden.

In mijn stille tijd heb ik het nodig om de impact van alles persoonlijk te delen met de Heere. Het overdenken, het praten met Hem, geeft mij rust. Ook neem ik bewust afstand. Ik heb het overigens wel moeten leren om tijd en aandacht te besteden aan mijzelf.

Hoop

Is er hoop in een gebroken relatie? Ja, er is hoop. Een bijbeltekst die mij in dit verband erg aanspreekt, lees ik in Kolossenzen 1:13 en 14: ‘Hij heeft ons getrokken uit de macht van de duisternis en overgezet in het Koninkrijk van de Zoon van Zijn liefde. In Hem hebben wij de verlossing, door Zijn bloed, namelijk de vergeving van de zonden.’

Echtscheiding

Deze serie belicht het thema echtscheiding vanuit allerlei invalshoeken.

1 bijbels-theologische lijnen

2 rouw na een scheiding

3 huiselijk geweld en de rol van de kerk

4 ervaring van kinderen

5 eenzaam binnen het huwelijk

6 catechese over relaties

Recht voor de raap

Simon en Joke zijn twintig jaar getrouwd. Joke is een intellectuele, zorgzame vrouw. Simon is een rustige, formele man. Ze zijn betrokken lid van hun gemeente en hebben samen vier kinderen. Hun leven zit boordevol met verplichtingen vanwege werk, sport en hun taak als ouders.

Simon vindt dat Joke al langere tijd opmerkingen maakt en kritiek op hem heeft. Joke ervaart vaak onbegrip in de onderlinge discussies. Ze krijgt geen erkenning en dat maakt haar eenzaam. Joke vindt dat ze in de loop van de jaren emotioneel vervreemd zijn van elkaar. Zij probeert dit aan Simon duidelijk te maken. Dit lukt niet en dat maakt haar boos en ze voelt zich onmachtig. Regelmatig maken ze daar samen ruzie over in het bijzijn van de kinderen. De oudste zoon vertoont al enige tijd stil en teruggetrokken gedrag. Dit uit zich in angstaanvallen en problemen op school. Tijdens een gesprek met een hulpverlener blijkt dat hij gebukt gaat onder de spanning tussen zijn ouders. Simon zegt dat Joke heel kritisch op hem is over zijn rol als vader. Hij merkt dat ze de laatste tijd afstandelijker is geworden. Hij is jaloers op de hechte band tussen Joke en de kinderen. Kennelijk is hij zijn vrouw op de een of andere manier kwijtgeraakt.

In gesprekken wordt duidelijk dat Simon vanuit zijn ouderlijk huis niet heeft meegekregen om te praten over zijn gevoelens. Er werd thuis voornamelijk over koetjes en kalfjes gesproken. Hij heeft ook niet geleerd om voor zijn mening uit te komen. In heftige discussies kan hij geen woorden geven aan wat hij denkt en wat hij voelt en trekt hij zich terug. Joke komt uit een gezin waar gezegd wordt waar het op staat. Recht voor de raap. Discussies waren een belangrijk onderdeel binnen het gezin. In hun onderlinge discussies uit Joke haar emoties met een harde toon. Simon weet dan niets te zeggen en keert in zichzelf. Dit is zowel voor haar als voor hem frustrerend en pijnlijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen