Henrike Dankers Na zo lang nog. Leven met jong ouderverlies. KokBoekencentrum Uitgevers, Utrecht; 119 blz.; € 12,99.

Als Henrike Dankers negen jaar is, overlijdt haar vader, hervormd predikant in Ermelo. Dertig jaar later breekt het verdriet hierover open. En nadat die wond verzorgd was, schreef ze voor mensen die net als zij jong ouderverlies met hun leven moesten verweven én voor pastoraal werkers dit boekje. Uit eigen ervaring en op basis van reacties van lotgenoten tekent Dankers de heftigheid voor een kind van het sterven van een van de ouders, vaak een eerste verlies in het leven terwijl jezelf in ontwikkeling bent, een verlies dat je draagkracht zeer te boven gaat. Als het kind geen woorden heeft, uit het verdriet zich in gedrag, soms boosheid, soms onvermogen om je te laten helpen, ook angst om verlaten te worden. Tientallen jaren later kan de wond ineens opengaan – de auteur spreekt van ‘achterwaarts rouwen’.

Met behulp van publicaties uit het pastoraat en de psychologie laat Dankers zien hoe onze biografie ons mede vormt, ons gedrag stempelt. Haar boekje bevat zinnen om te overdenken: ‘Rouwen is hard werken. Alsof je met twee lekke banden een berg op fietst’ of ‘Troosten is trouw en geduldig in de buurt blíjven.’

Hebben we vandaag (in het pastoraat) meer oog voor kinderen die op jonge leeftijd een ouder verliezen? Niet automatisch, want je oog moet er toch voor opengaan. Dit boekje is daaraan zeer dienstbaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen