Een lied

Hebt u wel eens gezongen omdat... omdat het wel moest? ! De verrassing die stem kreeg. God is goed en groot. En dan voor mij! Wat een wonder. Meestal zit het laatste deuntje van de radio nog vast in je hoofd. Debora zou u trouwens begrepen hebben. Haar stem klimt omhoog in een loflied. Daar krijgt ze gezelschap. De zware stem van Barak, die zich bij die van haar voegt in een krachtig duet. 'Toen God kwam beefde de aarde, de hemel droop van water. Hij toog uit als een krijgsman en schreed voort als een koning. De bergen sidderen als Hij komt'

God. Die zich door het verbond met zijn volk verbonden heeft. En die in nood en bedreiging niet loslaat maar voor de Zijnen opkomt. Hoe dieper je je voor Hem buigt; hoe meer je ziet wie je zelf bent; hoe wonderlijker Hij wordt in Zijn genade. En in Zijn liefde; de zaligmaker die Hij heeft gezonden. Dan vormen zich de woorden en de klanken van pure verbazing. God, die groot is, heilig en goed die om Jezus' wil mijn God wil zijn? !

Trouwens, dat God voor Israël opkomt, is geen automatisme. Soms verwekte Hij in zijn liefde zelfs vijanden tegen zijn volk. Dan nam Hij harde maatregelen. Denk u eens in! Duizend vragen in hun hart. En toch. God vindt hun afval erger dan de straf die over hen komt. Hij zet door. Om ze wakker te schudden. Ze klein en afhankelijk te maken. Om hun hart te bezitten. Om ze te Ieren dat het verbond geen overeenkomst is die ooit is gesloten. Waar je geen 'omkijken' meer naar hebt. Maar dat hij bedoeld is om levende omgang te hebben. Liefde en gehoorzaamheid. Hem dienen. God 'leurt' niet met Zijn hulp en genade. Wie onwillig blijft, moet de wraak van het verbond vrezen. - J^^m Goed, valt er zo w^Pc uS^R er deze geschiedenis?

Ondertussen, wat een toestand in Noord-Israël. 'De wegen hadden rust' zingt Debora. Geen wonder, geen mens die zich er nog op waagde. Twintig jaar duurt de onderdrukking nu al.

Jabin heeft een sterk leger. De kern daarvan wordt gevormd door 900 ijzeren strijdwagens. Met opzij scherpe ijzeren messen gemonteerd. Sisera, de generaal, aarzelt niet om die moordwerktuigen tegen de machteloze bevolking in te zetten. Zo donker is het in die dagen.

Dan worden er handen gevouwen. Zó begint de strijd waarin de Heere ons wil betrekken. Waarin Hij zijn Woord soms onder karrevrachten van grijze gewoonten, van slapheid en van ongeloof vandaan haalt. Hoe vaak klagen we wel wat maar we hebben onszelf er niet voor 'over'? En de zonde al evenmin. Waar God geloof werkt klinkt het gebed, begint de strijd en is er ook kracht. Om te breken met de zonde; met de afgoden die binnenslopen. Is er oprecht geloof zonder bekering? Wonderlijk, in Israël wordt gebeden en je ziet dat volk naar de Heere toekantelen.

Onderwijl is de Heere al bezig met de verlossing. Hij heeft Debora, de profetesse, op het oog. Buiten de orde geroepen. Tot schaamte van de mannen die hun taak lieten liggen. Een echte 'geëmancipeerde' vrouw. Geen lastdier of speelpop van de man. Maar een vrouw die door de genade van God haar plaats dienend inneemt. Vol van geloof is ze. Door de Heilige Geest Dan is er veel kracht om te strijden. Tegen de vijand. Hoe dichter bij de Heere, hoe hartelijker de overgave, des te meer er kracht is om de zonde te haten en er tegen te strijden.

Debora laat kïfchtige taal horen. Ze beroept zich op de Heere. En even later is Barak op weg. Maar niet zonder Debora. Daar gaan ze. In groepen trekken ze met 10.000 soldaten naar de Thabor. Die dichtbegroeide heuvel die als een kegel in de vlakte van Jizreel staat. Sisera hoort ervan. Hij trekt op. Ach de strijd is al uitgevochten. Debora zegt het ronduit tegen Barak. 'Dit is de dag waarop de Heere Sisera in uw hand gegeven heeft'. De Heere is al uitgetrokken. Je hoeft Hem alleen maar te volgen.

Sisera trekt over de beek Kison tot vlak bij de berg. Op dat ogenblik stormt Barak met z'n mannen naar beneden. Tegelijk vallen de eerste zware regenbuien. Het onweert. De hagel striemt neer. De paarden schrikken. De voorhoede wil omkeren. De Kanaanieten vluchten in wanorde. Maar de Kison is in korte tijd sterk gezwollen. De trotse wagens van Sisera zakken weg. De stroom sleurt ze mee. Hemel en aarde strijden tegen de trotse generaal. Ach, u weet hoe het verder gaat. Sisera vlucht. Bij de neutrale Kenieten zoekt hij bescherming. Maar Jael pakt een tentpin - tenten opzetten was vrouwenwerk - en ze drijft met een paar rake klappen de pin door de slaap van Sisera.

Dan hoor ik opeens de stem van Debora weer. Ze zingt een loflied op de grootheid van God. En het loopt uit op de tekst die hierboven staat. Wie stemt met haar in? Wie de grote daden van God heeft gezien. In de geschiedenis. In zijn lieve Zoon. Wie ze verrast heeft, geproefd in z'n eigen leven. Gods vijanden, wie zijn dat? Ten minste ook zij die het op Zijn volk en Zijn gemeente voorzien hebben. Die scheiding willen maken tussen God en de zijnen. Het leven willen laten overwoekeren. Door heel veel, maar door de 'zorgvuldigheden' van elke dag het meest. Zij hebben de lauwheid lief. Zij haten de warme liefde en overgave aan de Heere. Wie ontkomt er aan hun greep? Die de Heere liefhebben. Wie heeft God lief? De Heere Jezus Christus. Hij heeft als de Zon het duister verdreven. Wie heeft God lief? Die aan

Hém vastzit in het geloof. Die Hem het duister laat verdrijven. Wie zal de Zon tegenhouden wanneer ze zich aan de horizon verheft? Wat geeft de verbinding met Christus een moed. Om dapper tegen de duivel, de wereld en het eigen vlees te strijden. Zo zet God in de strijd. Zo maakt Hij het lied wakker dat wel ernstig kan haperen, soms zelfs uitvallen. Maar nooit voor altijd. Het lied op God. Om wie Hij is.

G. C. KLOK, PUTTEN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen