Voortgaande verdieping

Met Pinksteren gaan veel beloften in vervulling, beloften ten aanzien van de uitstorting van de Geest. Het is Christus Zelf Die daarin de cruciale rol speelt, niet alleen met betrekking tot de belofte van de Geest, maar ook in de werking ervan.

Het was Johannes de Doper die Christus aanwees als het Lam van God en daarbij uitsprak: ‘Hij zal u dopen met de Heilige Geest en met vuur.’ (Matt.2:11) Hieruit blijkt dat de belofte van Pinksteren verbonden is aan Christus, Zijn werk en Zijn bediening. Nadat Christus werd opgenomen in de hemel, heeft de Vader de Geest uitgezonden, ‘Die in herinnering brengt alles wat Christus onderwezen heeft’ (Joh.14:26).

Dit betekent dat er met Pinksteren veel verandert voor de gemeente van Christus: De Geest van God als Persoon is komen wonen in de gemeente van Christus en zal daarvan niet meer wijken. Pinksteren betekent de doop van de gemeente met de Heilige Geest, waardoor het Woord van God krachtig werkt en vele harten en levens worden vernieuwd.

In de weg van geloof

Dit levert spanning op wanneer we beseffen dat niet ieder lid van de gemeente ook daadwerkelijk deel heeft aan de doop met de Heilige Geest. Er is sprake van ‘geestelijk’ leven wanneer gemeenteleden persoonlijk vervuld worden met de Geest. Men deelt blijkbaar in het leven met de Geest alleen in de weg van geloof in Christus.

De doop met de Geest is niet los te koppelen van het werk en de Persoon van Christus. Hij sprak de woorden: ‘Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt: Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. En dit zei Hij over de Geest, Die zij die in Hem geloven, ontvangen zouden, want de Heilige Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was.’ (Joh.7:38-39)

Hierbij denken we ook aan het magistrale hoofdstuk 8 uit de Romeinenbrief, waar Paulus dat persoonlijke aspect verschillende keren benadrukt door te schrijven dat zij die door de Geest van God geleid worden, kinderen van God zijn (Rom.8:14). ‘Het is de Geest van God Die getuigt met onze geest, dat we kinderen van God zijn.’

Wanneer echter iemand de Geest niet heeft, zoals dus in de gemeente voorkomt, heeft deze persoon ook geen deel aan Christus (Rom.8:9). Door de persoonlijke werking van Gods Geest in hart en leven van gemeenteleden krijgen zij deel aan al de weldaden van Christus en aan de nieuwe toekomst.

Diepe strijd

De doop met de Geest van Pinksteren brengt daarbij een diepe strijd op gang in de gemeente. Immers, de tegenstelling tussen Geest en vlees, zoals Paulus dat verwoordt, komt des te meer aan het licht. Hoe rijker Christus wordt verheerlijkt, hoe krachtiger de tegenstand zich openbaart.

De apostel Paulus schrijft in Romeinen 8 over velen die naar het vlees wandelen en niet naar de Geest. Zij bedenken wat vleselijk is, dus zondig en dus leidend tot de dood. Dit noemt de apostel vijandschap tegen God, omdat het zich niet onderwerpt aan de wet van God.

Pinksteren betekent dus enerzijds een diepere en krachtigere verbondenheid aan Christus voor de kinderen van God. Tegelijk wijst Pinksteren op de strijd die des te heftiger wordt, omdat nu ook de werken van het duister des te meer openbaar komen.

In dat kader zal ook de aansporing klinken vanuit Efeze 5:18: ‘En word niet dronken van wijn, waarin losbandigheid is, maar word vervuld met de Geest.’ In deze brief aan de gemeente van Efeze maakt de apostel tal van zaken wel heel concreet, waarbij opvalt dat hij waarschuwt voor het ‘denken’ en ‘wandelen’ van de heidenen (Ef.4:17). Blijkbaar is dat een gevaar dat de gemeente nog altijd bedreigt.

Bedreiging

De gemeente is in haar wezen verzoend door het offer van Christus en leeft in haar gemeenschap. De gemeente heeft de volheid van de Geest ontvangen, maar in diezelfde gemeente komt vijandschap openbaar vanuit de kring van ongelovigen en ook de gelovigen zelf staan bloot aan allerlei dwalingen.

Wanneer de gemeente zich niet gehoorzaam onderwerpt aan de woorden van Christus, dan zal het denken vanuit de wereld binnendringen en haar uithollen. De lauwheid en wereldgelijkvormigheid zullen toenemen.

Is dit een gevaar dat onze gemeenten vandaag be‑dreigt? De doop met de Heilige Geest zoals deze met Pinksteren plaatsvond, geeft geen garantie voor de volheid van de gemeente vandaag. Wanneer de gemeente immers Christus en Zijn geboden (Joh.14: 15) meer en meer veronachtzaamt en zich overgeeft aan een onbijbels denken, zal de Geest Zich terugtrekken.

Is dit niet een zorg van onze tijd? Van onze gemeente misschien? Of in mijn leven persoonlijk?

Terug naar Christus

Hoe dan verder? Wat betekent Pinksteren voor ons dan vandaag? Een terugdenken aan hoe het ooit was…?

Hoe waardevol wanneer Pinksteren vandaag een hernieuwd verlangen in ons wakker roept om te ontvangen, opnieuw te ontvangen die rijke stromen bij God vandaan.

Daarvoor is wel nodig dat er bekering komt, terugkeer naar Christus én Zijn geboden. Hierbij kunnen we denken aan de brief die Johannes vanaf Patmos moest schrijven aan de gemeente van Sardis. Een gemeente die de naam heeft dat ze leeft, maar in de ogen van Christus dood is.

De oproep klinkt tot deze gemeente om vast te houden aan wat zij heeft ontvangen en zich te bekeren. ‘Dat zegt Hij Die de zeven Geesten van God heeft.’ (Openb.3:1) Christus heeft de volheid van de Geest en wie tot Hem vlucht, zal ontvangen zoals Hij al beloofde, onder andere in Johannes 7.

Dan mogen we uitzien naar nieuwe stromen van die levendmakende Geest. Immers, Pinksteren is wel een heilsfeit dat eenmaal is geschied, maar geeft tegelijk beloften met betrekking tot voortgaande verdiepingen en herhalingen.

De apostelen zijn met Pinksteren vervuld met de Geest, maar later worden ze in de gang van hun zending diverse keren vervuld. Dat lezen we in Handelingen. In bepaalde opzichten herhaalt Pinksteren zich en ook wij vandaag worden aangespoord om ons te bekeren en te verlangen naar nieuwe stromen van de Geest.

Verlangen naar meer

Met betrekking tot de vervulling van de Heilige Geest zijn we altijd diep afhankelijk van Christus en Zijn woorden. Uit bovenstaande blijkt dat de doorwerking van de Geest niet altijd gelijkmatig en constant is, maar blijkbaar door Christus Zelf uitgedeeld wordt. Het is ook Christus Zelf Die de gelovigen aanspoort om vast te houden aan Zijn geboden en beloften. ‘Als u die slecht bent uw kinderen dus goede gaven weet te geven, hoeveel te meer zal de hemelse Vader de Heilige Geest geven aan hen die tot Hem bidden?’ (Luk.11:13)

Laten we juist met Pinksteren de woorden en beloften van de Heiland serieus nemen en daarmee ons diep verootmoedigen. Laten we belijden dat wij als gemeenten en persoonlijk zo vaak de woorden van Christus hebben losgelaten.

Maar laten we ons daar dan ook van bekeren en terugkeren tot Hem Die ook vandaag garant staat voor alle beloften ten aanzien van de doop met de Heilige Geest. Dan ontstaat een verlangen en intensief gebed om opwekking; dat wij terugkeren tot Christus en Zijn Woord.

‘Hem nu Die bij machte is te doen ver boven alles wat wij bidden of denken, overeenkomstig de kracht die in ons werkzaam is, Hem zij de heerlijkheid in de gemeente, door Christus Jezus, in alle geslachten, tot in alle eeuwigheid. Amen.’ (Ef.3:20-21).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen