Filteren
van 8
DE KLEINE LUIJDEN
„'t Kan ook wel eens meevallen, Sien. 't Leven is al zoo vol van wonderlijke verrassingen geweest, wie weet wat nog in de toekomst ligt".
„'k Hoop ook niet ondankbaar te zijn of in opstand te leven, dominé. De Heer heeft het al zoo wonder wèl gemaakt, dat mijn heele leven één danktoon zijn mo ...
KLEINE LUIJDEN.
Toen 's avonds dominé en mevrouw samen in de serre zaten, zei hij opeens, alsof hij een grap bedoelde : „Wat dunkt je Marie, zouden er wel vrouwen zijn, die niet willen trouwen".
Verwonderd keek mevrouw hem aan.
„Dat is ook weer een vraag" — zei ze lachend, „wat kom je daar vreemd mee aan ...
DE KLEINE LUIJDEN
„'t Viel er zoo maar uit, dominé, en toen ik het gezegd had, speet het mij, maar 't lag er al. Opeens echter werd Sander stil. 't Was alsof ik een pijnlijke plek had aangeraakt, die nu opnieuw begon te bloeden. Ik was verlegen, wat verder te moeten zeggen en bedacht een ander onderwerp, maar 't w ...
De kleine luijden
Met 'n vlugge beweging, als zou hij zóó het schootsvel weer aantrekken, verdween Symen, waarop Jasper, de koster, weer binnengelaten werd. „Wat zou die nu weer voor bijzonders hebben", denkt Symen, om echter aanstonds die gedachte weer los te laten voor het overdenken van het zoo juist gevoerde g ...
De kleine luijden
Had Syke, goed beschouwd, geen slavenleven, waaronder haar lichaam en geest zichtbaar leed en vóór den tijd verouderde ? Ging zij niet elken dag al weer aan even getrouw haar afmattende taak volbrengen als het paard voor den karnmolen en was dit alles door hem wel ooit gewaardeerd ? Waar zou hij ...
De Kleine Luijden
Echter bleef dit geval niet op zich zelf staan. Veeleer kwam er een geestelijke opwekking en ontwaking in de gemeente, waarbij meerderen betrokken werden. Zorgvliet werd een lichtpunt in de kerkelijke wereld, en in andere gemeenten werd gesproken over de veranderingen die hier plaats hadden. Er g ...
FEUILLETON
„Dat komt — ja, wat zal ik zeggen — „'t is een beroerde boel, en als de menschen elkander niet beter leeren verdragen en behandelen, dan gaat het glad verkeerd, 'k Ben vro.eger ook wel eens anders geweest, maar 't leven leert je den weg wel, tenminste als men eenige winst doet met de ervaring die ...
De kleijne luijden
Hoofdstuk XIII.
HET DAGHET.
't Zal een paar jaar later geweest zijn. Reeds lang dekte een groen grastapijt de plek, waar onder zooveel deelname het stoffelijk overschot van Mulders Bet .geborgen werd. Alleen was een eenvoudige grafzerk, met een paar kunstkransen de plaats aan, wa ...
De Kleine Luijden
Daarop volgde wederom eenige rust, waarom dominé bij Mulder aan tafel plaats nam. Deze was als gebroken. Hij had zoo zeker beterschap verwacht, en nu deze plotselinge wending. „Ik kan haar niet missen, dominé" — klaagde hij — „mijn vrouw in de kracht van het leven weg, en nu ook nog het laatste w ...
De Kleine luijden
,,Wil je mij wat voorlezen, Sien ? " „Wat moet het dan zijn ? " „Och, dat weet je zelf wel ; iets dat vertroost".
En toen las zij met zachte stem :
„Die in de schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, die zal vernachten in de schaduw des Almachtigen.
„Ik zal tot den Heere zeggen : Mi ...
van 8
