Filteren
van 52
Kleijne luijden
„Maar mijn kind, voel je wel, dat je nu bezig bent den grond voor de eeuwigheidsverwachting in je zelf te zoeken ? Als je dus niet zoo slecht waart, dan hadt je méér hoop en zou je misschien denken, dat je werk er je wel brengen zou. Zooals die man, di€ God dankte dat hij niet zoo was zooals ande ...
Kleine Luijden
Weer trad een stilte in. Ook de natuur scheen te luisteren. Slechts een enkele vogel in den vlierboom zong een lied. 't Was of alles samenwerkte om de klanken der eeuwigheid diep op te vangen en niet meer kwijt te worden. „Maar nu moet je toch eerst eens je melk drinken, kind, en dan een dutje ne ...
Kleine Luijden
„Omdat je onlangs daar voor geen geld woudt dienen. In het begin was men daar geraakt over, maar nu is 't juist andersom, en nu zal je er een potje kunnen breken. Zoo zijn ze daar".
„Men heeft mij anders voor niets te bedanken".
Weer pauze. Daarop trok dominé de stoute schoenen aan. „Mag ...
Kleine Luijden
„Dominé',, — zei Sien, en hare stem beefde van aandoening — „ik hoop dat U mij goed verstaat. Hoeveel dank ik gevoel u verschuldigd te zijn, kan ik niet uitspreken, maar hoop in 't vervolg nog meer dan tot heden, in de gelegenheid te zullen zijn dezen U te toonen. Met wat u zegt, kan ik mij ook v ...
Kleine Luijden
Vader was afkomstig uit een gewone burgerfamilie, die in Thuringen een rustig boerenleven hadden, zonder buitensporigheden, maar moeder kwam uit de aristocratische kringen, waar weelde en overvloed iets was dat vanzelf sprak. Vandaar dat hun huwelijk plaats had tegen het uitdrukkelijk verbod hare ...
De kleijne Luijden
Deze zat intusschen met stille aandacht te luisteren en zweeg, ook toen zij een oogenblik hare mededeelingen staakte.
„Mijn verhaal zal u erg romantisch lijken, " — zoo vervolgde zij, „maar het is de nuchtere waarheid die ik u vertel. Vergun mij u verder alleen de hoofdgebeurtenissen mee te d ...
De kleine luijden
't Viel mij wel eens op, dat ik gewoonlijk aanstonds na den afloop naar het hotel werd gebracht, maar vader dan opnieuw uitging. Zoo het heette om nog een luchtje te scheppen of met dezen of dien een napraatje te houden, tot ik eens een voor mij vreeselijke ontdekking deed, die echter tevens veel ...
Kleijne luijden
Wanneer ik maar één keer het publiek in extase gebracht had, zou ik zien hoe het mij beviel, en welk een heerlijk leven het kunstenaarsleven was. Zoo spoedig het dan kon, zouden wij samen het tooneel weer verlaten en bijvoorbeeld in Holland of Duitschland, of waar ik maar verkoos, een rustig, kal ...
De kleijne Luijden
Een jaar is dat leven voortgesleept. Wij waren in Brussel. Slechts zelden kwamen man en vrouw meer samen. Anders niet, dan waar dit hoogst noodig was, voor het verdeden eener rol of iets dergelijks. Tusschen mij en haar scheen in de laatste dagen eenige toenadering te komen, doordat zij zachter j ...
De kleijne Luijden
Maar zoodra hij dan weer zijn oude kennissen ontmoette, of ergens was opgetreden — natuurlijk lang niet meer in die eersterang-gelegenheden van voorheen, — dan was het weer het oude liedje en dronk hij tot de laatste cent verteerd was. Soms zag ik hem in geen dagen, omdat hij meer in Amsterdam ve ...
van 52
